Imagine biedt de filmfanaat ieder jaar een keur aan films die een loopje nemen met de werkelijkheid. Of het nu gaat om een lieflijk sprookje, een koortsachtige nachtmerrie of inventieve sciencefiction: op het festival komen eigenwijze films bij elkaar die de fantasie prikkelen. Natuurlijk mag een handvol horrorfilms niet ontbreken in zon omgeving. Dit jaar zijn de slachtpartijen afkomstig van het ijskoude Noorwegen tot aan het bloedhete Indonesië. Keuze genoeg dus. De komende dagen heb je in ieder geval nog de kans om van de volgende titels te gruwelen:
maakte afgelopen weekend deel uit van het programma van de Night of Terror. En met recht, want in deze Franse zombievariant op Romeros werk gaat het er bikkelhard aan toe. De film opent op een kerkhof, waarbij we getuige zijn van een stel politieagenten dat zweert de moord op hun partner te wreken. Ze besluiten de verantwoordelijken voor zijn dood op eigen grond een kopje kleiner te maken. Eenmaal daar blijkt een confrontatie met deze figuren nog maar hun minste probleem; een horde bloeddorstige ondoden heeft het gebouw omsingeld en de overlevenden zullen moeten samenwerken. De apocalyptische beelden zijn angstaanjagend, misschien komt dat omdat een reden voor de plotselinge chaos uitblijft. Wanneer de groep uiteindelijk met de rug tegen de muur staat, komen de machinegeweren en kapmessen te voorschijn. En dan zit je als gorehound echt wel kwijlend op het puntje van je stoel.
[rating 4]
Dat seriemoordenaars altijd terugkeren bewijst eens te meer. De film neemt de festivalganger van 2007 weer mee vanaf het punt waar hij voor het laatst werd achtergelaten bij het eerste deel. Jannicke heeft als enige de gruwelijkheden van het snowboardavontuurtje overleefd en wordt onderkoeld een ziekenhuis binnengesleept. Net als in vormt een ziekenhuis het belangrijkste strijdtoneel in de film en ook net als in krijgt het hoofdpersonage amper de tijd om op adem te komen voordat de psychopaat weer opduikt. zou je het Noorse antwoord op die klassieker kunnen noemen, ware het niet dat deze een stuk minder spannend is. De moordenaar met pikhouweel is simpelweg té menselijk, en moet het daarom afleggen tegen Michael Myers angstaanjagende verschijning. Van Jannicke komen we in dit tweede deel ook niet meer te weten, noch voelen we meer sympathie voor haar. In feite laat het je koud of zij de nacht overleeft. IJskoud.
[rating 2]
Moeder natuur wreekt zich op een jonge monnik. Een man in een ziekenhuis wordt geteisterd door een medepatiënt. Een stel backpackers belandt door te gaan liften in de penarie. Een klein jongetje raakt zoek in een wagenpark. En een filmset verandert langzaamaan in een horrorscène. Wat dit met elkaar te maken heeft? Deze korte verhalen vormen samen , de succesvolle opvolger van (ook bekend als Phobia). In Thailand was de film dé hit van 2009, met dank aan fraai geschoten beelden, originaliteit en een portie geestigheid. De onderlinge verhalen verschillen veel van elkaar, maar hebben gemeen dat ze allemaal op een bepaalde angst inspelen. Hierdoor voelt deze episodefilm toch aan als een samenhangend geheel. Het segment neemt op komische wijze horrorclichés op de hak en stijgt daarom iets uit boven de andere vier verhalen.
[rating 4]
En je werd nog zó gewaarschuwd om geen lifters mee te nemen! In gaat een naïef stel vrienden in op de uitnodiging van een onbekende vrouw om kennis te maken met haar familie, nadat ze haar thuis hebben afgezet. De horrorliefhebber weet: daar op ingaan leidt steevast tot de dood, of erger... Ook hier duurt het niet lang voordat de val dichtklapt en er koppen beginnen te rollen (letterlijk!). Als een soort Indonesische versie van de (met een snufje martelpraktijken à la ), sleept de film zich voort, waarbij de slachtpartijen steeds absurdere vormen aan begint te nemen. Dat is eerder goor dan griezelig. Maar wanneer de ijzige moeder des huizes in beeld verschijnt, wordt duidelijk dat de makers de titel zelf wel begrepen. Adam, zet het gereedschap klaar, beveelt de kille bitch, terwijl haar slachtoffers bewusteloos op tafel liggen. Voeg daar een met babyschedeltjes bezaaide vloer aan toe en je hebt een - zogezegd - macaber geheel.
[rating 3.5]
maakte afgelopen weekend deel uit van het programma van de Night of Terror. En met recht, want in deze Franse zombievariant op Romeros werk gaat het er bikkelhard aan toe. De film opent op een kerkhof, waarbij we getuige zijn van een stel politieagenten dat zweert de moord op hun partner te wreken. Ze besluiten de verantwoordelijken voor zijn dood op eigen grond een kopje kleiner te maken. Eenmaal daar blijkt een confrontatie met deze figuren nog maar hun minste probleem; een horde bloeddorstige ondoden heeft het gebouw omsingeld en de overlevenden zullen moeten samenwerken. De apocalyptische beelden zijn angstaanjagend, misschien komt dat omdat een reden voor de plotselinge chaos uitblijft. Wanneer de groep uiteindelijk met de rug tegen de muur staat, komen de machinegeweren en kapmessen te voorschijn. En dan zit je als gorehound echt wel kwijlend op het puntje van je stoel.
[rating 4]
Dat seriemoordenaars altijd terugkeren bewijst eens te meer. De film neemt de festivalganger van 2007 weer mee vanaf het punt waar hij voor het laatst werd achtergelaten bij het eerste deel. Jannicke heeft als enige de gruwelijkheden van het snowboardavontuurtje overleefd en wordt onderkoeld een ziekenhuis binnengesleept. Net als in vormt een ziekenhuis het belangrijkste strijdtoneel in de film en ook net als in krijgt het hoofdpersonage amper de tijd om op adem te komen voordat de psychopaat weer opduikt. zou je het Noorse antwoord op die klassieker kunnen noemen, ware het niet dat deze een stuk minder spannend is. De moordenaar met pikhouweel is simpelweg té menselijk, en moet het daarom afleggen tegen Michael Myers angstaanjagende verschijning. Van Jannicke komen we in dit tweede deel ook niet meer te weten, noch voelen we meer sympathie voor haar. In feite laat het je koud of zij de nacht overleeft. IJskoud.
[rating 2]
Moeder natuur wreekt zich op een jonge monnik. Een man in een ziekenhuis wordt geteisterd door een medepatiënt. Een stel backpackers belandt door te gaan liften in de penarie. Een klein jongetje raakt zoek in een wagenpark. En een filmset verandert langzaamaan in een horrorscène. Wat dit met elkaar te maken heeft? Deze korte verhalen vormen samen , de succesvolle opvolger van (ook bekend als Phobia). In Thailand was de film dé hit van 2009, met dank aan fraai geschoten beelden, originaliteit en een portie geestigheid. De onderlinge verhalen verschillen veel van elkaar, maar hebben gemeen dat ze allemaal op een bepaalde angst inspelen. Hierdoor voelt deze episodefilm toch aan als een samenhangend geheel. Het segment neemt op komische wijze horrorclichés op de hak en stijgt daarom iets uit boven de andere vier verhalen.
[rating 4]
En je werd nog zó gewaarschuwd om geen lifters mee te nemen! In gaat een naïef stel vrienden in op de uitnodiging van een onbekende vrouw om kennis te maken met haar familie, nadat ze haar thuis hebben afgezet. De horrorliefhebber weet: daar op ingaan leidt steevast tot de dood, of erger... Ook hier duurt het niet lang voordat de val dichtklapt en er koppen beginnen te rollen (letterlijk!). Als een soort Indonesische versie van de (met een snufje martelpraktijken à la ), sleept de film zich voort, waarbij de slachtpartijen steeds absurdere vormen aan begint te nemen. Dat is eerder goor dan griezelig. Maar wanneer de ijzige moeder des huizes in beeld verschijnt, wordt duidelijk dat de makers de titel zelf wel begrepen. Adam, zet het gereedschap klaar, beveelt de kille bitch, terwijl haar slachtoffers bewusteloos op tafel liggen. Voeg daar een met babyschedeltjes bezaaide vloer aan toe en je hebt een - zogezegd - macaber geheel.
[rating 3.5]
