Een brutale moord op een spilfiguur van de Albanese maffia zet een onontkoombare clanoorlog in gang. Volgens de wetten van de Kanun, een eeuwenoude erecode uit de onherbergzame bergen van Albanië, moet bloed worden gewroken met bloed. Erik Vincke (Koen De Bouw) en Freddy Verstuyft (Werner De Smedt) proberen de zaak op te lossen maar komen terecht in een spiraal van geweld waar niemand uit lijkt te kunnen ontsnappen.
Dat is in het kort het plot van Dossier K., het vervolg op De Zaak Alzheimer (2003) en het tweede deel uit de Vincke & Verstuyft-reeks dat verfilmd wordt. Een paar dagen geleden waren we bij een testscreening en zagen de nieuwste Belgische misdaadthriller van regisseur Jan Verheyen (Los) en schrijvers Erik van Looy en Carl Joos, die samen ook Alzheimer schreven. Verheyen heeft goed gekeken naar het eerste deel en heeft Hollywood-elementen zoals explosies, flitsende montage en harde geluidseffecten weggelaten om het zo nog realistischer te maken.
Dat geeft Dossier K. een on-Belgische uitstraling en je kan zelfs zeggen dat een Amerikaanse remake van de film niet meer nodig is. Als je De Zaak Alzheimer hebt gezien dan ben je al bekend met Vincke en Verstuyft en hun karakters. In de bijna twee uur durende film die wij zagen werden die nog verder uitgediept en omringd door een enorm spannend verhaal vol met verraad, liefde en actie. Dit is een film die voor de kerst in België zeker volle zalen gaat trekken en in ons land ook heel snel uit moet komen want dit mag je niet missen.
De rest van dit artikel bevat spoilers!
Er is alleen nog iets wat niet helemaal lekker weg kijkt: het einde van de film. Normaal vul je na een testscreening een paar A4-tjes met vragen in, heel soms doet de producent of regisseur ook wat met die opmerkingen en veranderen ze iets. Uit ervaring weet ik hoe eigenwijs regisseurs kunnen zijn en nog liever een hand afhakken dan een scène te veranderen, zeker als de film bijna zo goed als af is. Dat zou in dit geval heel erg zonde zijn want met diezelfde hand kan Dossier K. redelijk makkelijk nog beter worden gemaakt, daar is ook nog wel tijd voor.
Dit is (nu nog) het grote probleem: deze film heeft meerdere eindes. Een half uur voor de aftiteling begint de ellende, ze pakken de badguy, een twist, nog een badguy, het einde? Nee, eerst nog de afronding van een subplot, nog een twist, een gevecht, een eind, nog een gevecht, twist, badguy, afronding van een subplot. Het einde? Bijna, eerst nog een nieuw subplot, twist, nieuwe badguy, het einde. Oops, vergeet nog iets, de derde badguy leefde nog, dus eerst een achtervolging, twist, een gevecht... het eind? Bijna, eerst nog een enorm lange afronding van het zoveelste subplot, een uitleg over hoe het hele mysterie in elkaar zat, en dan komt de aftiteling. Mozes Kriebel, dat duurde lang.
Dit moet gewoon veranderd worden, zeker ook omdat er al iemand heftig in deze film heeft zitten knippen en plakken, nog een scène verwijderen kan makkelijk. Het lijkt wel of Jan Verheyen een film heeft gemaakt die ruim 150 minuten duurde en waar wel in geknipt moest worden. Zo zit er in de trailer een shot van een dode man in een badkuip die de film zelf niet heeft gehaald, een achtergrond en extra scènes van de badguy en zijn liefje ontbreken ook.
Het kan natuurlijk ook zijn dat we een hele oude versie van Dossier K. hebben gezien en dit allang veranderd is. Dan kunnen we heel kort zijn en bijna met zekerheid zeggen dat Dossier K. beter is dan De Zaak Alzheimer. Laten we het hopen, want het is op zich al een hele klus om een hand vol titels op te noemen die de afgelopen tien jaar zijn uitgekomen en die beter zijn dan het eerste deel.
