Toen Office Space in 1999 uitkwam, flopte de film genadeloos in de bioscopen. De satirische comedy over de frustraties van kantoorwerk wist nauwelijks publiek te trekken en bracht wereldwijd slechts $12 miljoen op, net genoeg om het bescheiden budget van $10 miljoen terug te verdienen.

Toch groeide Office Space in de jaren daarna uit tot een cultklassieker. Dankzij homevideo, dvd en latere streamingdiensten kreeg de film een tweede leven. Veel kijkers herkenden zich in de absurditeit van een zielloos kantoorbestaan, waarin saaie vergaderingen en irritante bazen de norm zijn.

Plot
De film, geregisseerd door Mike Judge, volgt softwareontwikkelaar Peter Gibbons, gespeeld door Ron Livingston. Na een mislukte hypnosesessie besluit hij zijn werk totaal niet meer serieus te nemen, wat leidt tot hilarische situaties op kantoor.

Naast Livingston schittert Jennifer Aniston als zijn cynische vriendin, en Gary Cole als de legendarisch monotone baas Bill Lumbergh. Ook Stephen Root stal de show als de neurotische Milton, wiens iconische rode nietmachine uiteindelijk symbool werd voor de onderdrukte werknemer.

Latere waardering
Ondanks de teleurstellende bioscoopopbrengst kreeg de film steeds meer waardering. Fans begonnen massaal te citeren uit de film, en scènes zoals het vernietigen van een printer in slow motion werden internetklassiekers. Zelfs mensen die de film niet hebben gezien, herkennen de vele memes die eruit voortkwamen.


Vandaag de dag wordt Office Space beschouwd als een van de beste comedies over werkcultuur. De film wist perfect de frustraties van een saaie kantoorbaan te vatten, iets wat anno nu nog steeds herkenbaar is. De humor is tijdloos, waardoor de film relevant blijft voor nieuwe generaties.

Tijd nodig
Het succes toont aan dat een film niet meteen een kaskraker hoeft te zijn om uiteindelijk een blijvende impact te hebben. Soms heeft een komedie gewoon wat extra tijd nodig om zijn publiek te vinden.