[header]De multi culti story is een nieuwe bewerking van West Side Story, ditmaal gesitueerd in het Noorden van Utrecht. Interessant en grappig is het omdraaien van de rollen: vrouwen hebben de macht en zijn agressief, terwijl de mannen het toekijken hebben en met hogere stemmen zingen. Met Mafrika maakt Paul Ruven een charmante, doch voorspelbare formulefilm. Een mooie melancholische sfeer overheerst studentfilm Gaandeweg.[/header]De multi culti story
In wezen is De multi culti story een nieuwe versie van West Side Story (dat weer een musicalbewerking van Shakespeares Romeo & Julia is), maar toch heeft hij een geheel eigen charmante identiteit. Plaats van handeling is niet meer New York, maar de Utrechtse wijk Overvecht, waar de film op één scène in Lombok na in zijn geheel is opgenomen. De muziek is ook gemoderniseerd, vertaald naar het Nederlands en aangepast aan de setting. De slimste en interessantste verandering is dat de twee bendes (de Whites en de Multis) nu volledig uit meiden bestaan. De vrouwelijke rollen uit West Side Story worden nu door mannen gespeeld, terwijl de machtsverhoudingen tussen de karakters niet veranderd zijn. De mannen zijn het zwakke geslacht geworden.
De meidenbendes maken de dienst uit en bepalen het doen en laten van de mannen. Het lied 'Maria' is 'Mohammed' geworden, en als hoofdpersoon Jenny hem ophaalt met de fiets vraagt hij vertwijfeld: "Moet ik achterop?" "Ja natuurlijk", antwoordt Jenny zonder twijfel. Ze zingt ook nog eens met een lagere stem dan Mohammed. Dit omdraaien van de rollen van de sekses is niet alleen boeiend, maar ook vaak met humor gebracht. De updates van de liedjes zijn regelmatig ook erg leuk. Hoogtepunten zijn het Oosters getinte 'Nederland' ('America') en 'Wijkagent Jansen' ('Gee, Officer Krupkee'), een nummer waarin zoals bij alle andere nummers in de film de originele zangmelodieën over nieuwe muziek zijn gezet, in dit geval agressieve housemuziek waar de racistische Whites stevig op hakken tijdens het zingen. Ze worden, ondanks hun haardossen, niet voor niets voor skinheads uitgemaakt. De film draait vanaf 13 november in de reguliere bioscopen van Nederland.
[rating 4]
Mafrika
Regisseur Paul Ruven onderzocht de succesformule van Hollywood en schreef daarover het boek Het geheim van Hollywood. Als de goedbedoelde formulefilm Mafrika het resultaat daarvan is, zijn de verschillende deus ex machina's een raadsel, want niet bepaald kenmerkend voor een goede formule. Afrika mag dan volgens een van de hoofdpersonen vol verrassingen zitten, het verhaalverloop van Mafrika, op enkele momenten na waarop het vast lijkt te zitten en uit het niets een oplossing verschijnt. De plot over een reclameregisseur die erachter komt dat Afrika (welk land hij zich in bevindt wordt nooit gespecificeerd) best een toffe plek is en dat sommige inwoners ervan heel innemend kunnen zijn, is vermakelijk doch ontzettend voorspelbaar. Frank Lammers speelt een amicale klootzak zoals hij dat al eerder deed. Diens levenslessen zijn al helemaal niks nieuws onder de zon, maar ze worden wel met humor gebracht en het geheel kijkt mede dankzij de mooie Afrikaanse landschappen makkelijk weg.
[rating 3]
Gaandeweg
Deze korte studentenfilm (24 minuten) van Margot Schaap, waarmee zij afstudeerde aan de Nederlandse Film en Televisie Academie, over een meisje dat afscheid neemt van haar ouderlijk huis en familie voordat ze gaat studeren, moet het vooral van de sfeer hebben. Er wordt rustig de tijd genomen om een beeld te scheppen van het huishouden en de moeite die het meisje heeft om daar afscheid van te nemen. De vaak lang aangehouden shots en de soms zeer sterke composities creëren een mooie melancholieke stemming, waarin het voor de lengte van de film prettig vertoeven is. In het weekend komt nog een interview met de maakster op de site te staan.
[rating 4]
