in Featured
Update:
The Wizard of Oz (1939) is toch wel een mijlpaal in de geschiedenis van de cinema, onder andere door het (voor die tijd) revolutionaire gebruik van kleur en het zonder technische middelen wisselen naar zwart-wit. Maar een nieuw verhaal achter de schermen werpt een behoorlijk duister randje over hoe het geheel tot stand is gekomen.
Zeker begin vorige eeuw was men zich in Hollywood veel minder bewust van de gevaarlijke risico's die bepaalde gebruikte materialen en stoffen meebrachten. Dat bewijzen de onderstaande vier situaties van castleden die weinig warme herinneringen aan de opnameperiode zullen hebben:
Protagonist en antagonist
Om te beginnen met de meest tragische, die van toenmalig 'Dorothy'-ster Judy Garland. De studio dwong haar tot een strenge gewichtscontrole en ze moest groeiremmende medicijnen slikken om haar jonge uitstraling te behouden. Een overdosis hiervan werd haar fataal op 47-jarige leeftijd.
Margaret Hamilton (de Wicked Witch) kreeg gezondheidsproblemen door koperarseniet in haar schmink, waardoor ze op een gegeven moment enkel nog vloeibaar kon eten. Verder werkte zij met witte fosfor dat blijvende derdegraads brandwonden veroorzaakte op gezicht en armen.
Twee komische sidekicks
Buddy Ebsen, die oorspronkelijk de Tin Man speelde, droeg een metalen pak en werd qua make-up bedekt met zuiver aluminiumpoeder. Dit zorgde voor ernstige longschade en levenslange ademhalingsproblemen. Uiteindelijk werd hij vervangen door Jack Haley, het beeldmateriaal met hem is nooit ergens openbaar gemaakt, en de make-up aangepast.
Tot slot hield acteur Ray Bolger, oftewel de Scarecrow, permanente littekens over in zijn gezicht vanwege het rubberen masker dat hij droeg. In de sneeuwscènes strooiden de filmmakers met asbest waarvan toen nog niet bekend was dat het kankerverwekkend werkte. Als lichamelijke reactie kreeg Bolger blaaskanker waaraan hij in januari 1987 overleed.
Zeker begin vorige eeuw was men zich in Hollywood veel minder bewust van de gevaarlijke risico's die bepaalde gebruikte materialen en stoffen meebrachten. Dat bewijzen de onderstaande vier situaties van castleden die weinig warme herinneringen aan de opnameperiode zullen hebben:
Protagonist en antagonist
Om te beginnen met de meest tragische, die van toenmalig 'Dorothy'-ster Judy Garland. De studio dwong haar tot een strenge gewichtscontrole en ze moest groeiremmende medicijnen slikken om haar jonge uitstraling te behouden. Een overdosis hiervan werd haar fataal op 47-jarige leeftijd.
Margaret Hamilton (de Wicked Witch) kreeg gezondheidsproblemen door koperarseniet in haar schmink, waardoor ze op een gegeven moment enkel nog vloeibaar kon eten. Verder werkte zij met witte fosfor dat blijvende derdegraads brandwonden veroorzaakte op gezicht en armen.
Twee komische sidekicks
Buddy Ebsen, die oorspronkelijk de Tin Man speelde, droeg een metalen pak en werd qua make-up bedekt met zuiver aluminiumpoeder. Dit zorgde voor ernstige longschade en levenslange ademhalingsproblemen. Uiteindelijk werd hij vervangen door Jack Haley, het beeldmateriaal met hem is nooit ergens openbaar gemaakt, en de make-up aangepast.
Tot slot hield acteur Ray Bolger, oftewel de Scarecrow, permanente littekens over in zijn gezicht vanwege het rubberen masker dat hij droeg. In de sneeuwscènes strooiden de filmmakers met asbest waarvan toen nog niet bekend was dat het kankerverwekkend werkte. Als lichamelijke reactie kreeg Bolger blaaskanker waaraan hij in januari 1987 overleed.
