Martin Scorsese, een van de grootste regisseurs aller tijden, is een gepassioneerd ambassadeur van filmkunst. Onlangs wees hij in een interview op een vergeten parel uit 1957: A Face in the Crowd. Volgens Scorsese moet iedereen deze film meerdere keren zien.

De film is geregisseerd door Elia Kazan en vertelt het verhaal van Larry 'Lonesome' Rhodes, een muzikant en drifter. Rhodes, gespeeld door Andy Griffith, wordt ontdekt door een journalist en groeit uit tot een nationale beroemdheid. Wat begint als een succesverhaal, verandert in een donkere satire over macht en hypocrisie.

Intelligente boodschap
A Face in the Crowd werd bij de release als cynisch bestempeld, maar voelt nu bijzonder actueel. De film legt de schijnheiligheid van beroemdheden en de manipulatie van media bloot. Griffiths rol is een intrigerend contrast met zijn latere, lieflijke imago als sheriff in The Andy Griffith Show.

Een van de krachtigste scènes toont Rhodes alleen in zijn appartement terwijl hij zichzelf applaus geeft via een bandopname. Deze scène vangt zijn obsessie met aandacht en bevestiging perfect. Het is een grimmige weergave van hoe macht en ego met elkaar verweven zijn.

Klassieke inspiratie
Scorsese staat bekend om zijn diepe liefde voor klassieke cinema en haalt vaak inspiratie uit films van regisseurs als Powell en Fellini. A Face in the Crowd illustreert zijn visie op cinema als een krachtig middel om de menselijke natuur te doorgronden.


Hoewel de film destijds weinig opbracht en gemengde reacties kreeg, wordt hij nu gezien als een klassieker. Het maatschappijkritische verhaal en Kazans sterke regie maken het een topfilm. Dat Scorsese het meerdere keren aanbeveelt, onderstreept zijn blijvende relevantie.

Tijdloos
Met A Face in the Crowd bewijst Scorsese opnieuw hoe tijdloos film kan zijn. "Dit is geen geschiedenisles, maar een spiegel voor onze tijd", zei de regisseur. Voor wie op zoek is naar diepgang en scherp commentaar, is deze film een meesterwerk.