Nadat Chris Columbus de eerste twee Harry Potter-films had geregisseerd, nam Alfonso Cuarón de leiding over om de derde film in de franchise te regisseren. Hoewel het plot van Harry Potter and the Prisoner of Azkaban iets minder logisch is voor degenen die het gelijknamige boek niet hebben gelezen, heeft Cuarón een bepaalde scène daadwerkelijk verbeterd en geromantiseerd die anders nogal saai door J.K. Rowling in het boek werd beschreven.

Een van de redenen waarom Cuarón instemde met het regisseren van Harry Potter and the Prisoner of Azkaban was omdat hij geïnteresseerd was in het weergeven van Harry's overgang van kindertijd naar adolescentie. De film kreeg een donkerder randje en werd volwassener.

Hippogrief
Cuarón besloot een passage uit hoofdstuk 6 van het boek Harry Potter and the Prisoner of Azkaban te nemen en de scène om te vormen tot een van de meest gedenkwaardige in de Harry Potter-filmreeks.

Het gaat over de scène waarin Harry voor het eerst op de hippogrief Scheurbek rijdt. In het boek wordt Harry's rit op Scheurbek samengevat in een paar zinnen die beschrijven hoe onaangenaam en ongemakkelijk de hele ervaring voor Harry is. De hele scène wordt in minder dan een pagina beschreven.

In de film
Cuarón had echter andere ideeën. In de film is Harry aanvankelijk terughoudend om op Scheurbek te rijden, maar zodra Hagrid (Robbie Coltrane) hem optilt, hem op Scheurbeks rug zet en Scheurbek snel begint te galopperen voordat hij opstijgt, wordt de scène puur magisch.


Scheurbek en Harry zweven de lucht in en gaan veel verder dan een enkel rondje om een weide. In plaats daarvan vliegen ze over het terrein van Zweinstein, over de bomen van het Verboden Bos, rond de hoge torens van het kasteel en langs het fonkelende oppervlak van het Zwarte Meer.

Glimlach
Harry schommelt niet heen en weer op Scheurbek en hangt niet angstvallig vast. In plaats daarvan breekt er een glimlach op zijn gezicht door en hij heeft zelfs een klein Titanic-moment wanneer hij zijn armen spreidt en de opwinding en het genot van het rijden op zo'n majestueus wezen verwelkomt.


Scheurbek geniet net zoveel van de vrijheid van de rit als Harry. Hij vliegt door de open lucht, sleept zijn enorme klauw door het water van het Zwarte Meer en geniet van de uitgestrektheid van het Schotse Hoogland.

Soundtrack
Natuurlijk is er nog een ander element dat de schoonheid van deze scène onderstreept en zonder dit zou de scène lang niet zo opwindend en significant zijn: John Williams, een van de grootste filmcomponisten aller tijden. Williams schreef de muziek voor de eerste drie Harry Potter-films en hoewel Hedwig's Theme een van de meest herkenbare muziekstukken in de geschiedenis is, tilde Williams zijn genialiteit echt naar een hoger niveau bij het componeren van de score voor Harry Potter and the Prisoner of Azkaban.


Williams verliet de speelse en kinderlijke melodieën van de eerste twee Harry Potter-films en creëerde rijkere, dramatischere en experimentele stukken voor de derde film, terwijl hij nog steeds de mysterieuze en betoverende geluiden implementeerde die uiteindelijk de magie aan Harry Potter toevoegen.

Buckbeak's Flight
Buckbeak's Flight is de naam die Williams gaf aan de muziek die speelt wanneer Harry op Scheurbek rijdt en het is een passende naam, omdat de muziek licht, vluchtig, verheven en betoverend klinkt, en het stuk geleidelijk aan momentum wint naarmate Harry en Scheurbek hoger de lucht in stijgen.


Buckbeak's Flight symboliseert Harry's vrijheid en het geluk dat hij voelt door op Zweinstein te zijn. Wat begon als een minder dan een pagina lange beschrijving van een onaangename en korte rit op een hippogrief rond een weide, is op de een of andere manier een van de grootste scènes in Harry Potter geworden.

Kijken?
Wil je Harry Potter and the Prisoner of Azkaban zien? Je kan de film bekijken op HBO Max.