De laatste tijd is er veel te doen over de Nosferatu remake van Robert Eggers. De regisseur wist al eerder hoge ogen te gooien met o.a. The VVitch en The Lighthouse, maar hoewel laatstgenoemde zeker de moeite waard is, is deze wel behoorlijk lastig te begrijpen.

In 2019 bracht Eggers zijn mysterieuze thriller uit, waarin de hoofdrollen zijn weggelegd voor Robert Pattinson en Willem Dafoe. Het verhaal speelt zich af aan het einde van de 19de eeuw. Dafoe speelt een eenzame vuurtorenwaker, Thomas Wake, op een verder onbewoond eiland, maar hier komt verandering in.

Angst
Hij krijgt namelijk gezelschap van een nieuwe en jonge collega Ephraim Winslow (Patterson). Hoewel het in eerste instantie leuk is om niet meer helemaal alleen te zijn, zijn de omstandigheden op het eiland allesbehalve makkelijk, waardoor er frictie ontstaat tussen de twee mannen.

Een duister mysterie zorgt er bovendien voor dat de mannen elkaar telkens meer beginnen te verafschuwen en zelfs beginnen te vrezen voor hun levens... Langzaam maar zeker verliezen zij de grip van de realiteit, waarin de kijker wordt meegesleurd.

Echt of niet
Wake en Winslow zijn ook twee onbetrouwbare vertellers. Hun percepties van de werkelijkheid worden vertekend door hun isolement, alcoholgebruik en psychische instabiliteit.


Het maakt het dan ook voor de kijker behoorlijk lastig om te bepalen wat er gebeurt 'echt' is of dat het gaat om een hallucinatie of een waanidee. Hierdoor trekken we constant de realiteit van de gebeurtenissen van de film in twijfel, iets dat kan leiden tot een complexe en verwarrende kijkervaring.

Regisseur
Eggers doet hier zelf nog een schepje bovenop met zijn gebruik aan visuele en narratieve symbolen, waardoor niet altijd alles even voor de handliggend is. Ook lijkt de regisseur te verwijzen naar mythologie en klassieke literatuur, om nog maar te zwijgen over de bijna vierkante zwat-wit spect ratio. Deze ongebruikelijke keuze in cinematografie maakt alles alleen nog maar vreemder.


Kortom, The Lighthouse verzet zich tegen eenvoudige interpretaties. Toch zorgt dit voor een fascineerde film, dat zijn geheimen slechts langzaam prijsgeeft aan degenen die bereid zijn om zich erin te verdiepen.