Arachnophobia uit 1990 wordt vaak gezien als een meesterwerk en geprezen door het gebruik van echte spinnen. Hierdoor werd er een realistische en angstaanjagende sfeer gecreëerd.

Toen gevierd Hollywood-producer Frank Marshall de kans kreeg om een film te regisseren over moordlustige spinnen, greep hij deze met beide handen aan. Het script deed hem namelijk denken aan de Alfred Hitchcocks horrorklassieker The Birds uit 1963.

Juiste spin
Marshall wilde van Arachnophobia een angstaanjagende film met geloofwaardige spinnenaanvallen maken. Maar om te voorkomen dat het grappig zou overkomen, moesten de spinnen echt zijn.

Hoewel de tarantula's er eng uitzien, zijn ze traag en dik. Dus gebruikte Marshall de enge uitziende Avondale-spin. Deze zijn onschadelijk, maar hebben lange poten, enge tanden en zijn erg actief.

Spinnen audities
Hij liet een entomoloog, Steve Kutcher, met de Avondale-spinnen komen om ze testen op hun grootte, klimvermogen en motivatie om te bewegen. Marshall zegt hierover: "We hadden een spinnenflatgebouw waar we verschillende laden hadden met spinnen die beter konden klimmen dan andere, sommige die sneller waren dan andere."


Hoewel de spinnen wel makkelijk waren om mee te werken, konden ze niet worden getraind. Kutcher zei: "Je kunt profiteren van hun gedrag. Als je ze op een warme plek zet, willen ze uit de warme plek komen en naar een koelere plek gaan."

Föhn
In de meeste scènes waarin je de spinnen perfect in een richting ziet bewegen komt dat doordat iemand een föhn op ze richten. Zo simpel kan het zijn.