in Featured
Met Joker en het bijbehorende Oscar-beeldje brak Joaquin Phoenix volledig bij het grote publiek. Toch had hij jaren eerder al diverse fantastische rollen. Zo ook in de film You Were Never Really Here van regisseur Lynne Ramsay.
Critici vergeleken You Were Never Really Here als een soort mix van Taxi Driver en Drive; niet de minste twee cult-titels om mee vergeleken te worden. Voor de film componeerde Radiohead-gitarist Johnny Greenwood een brute score vol met straffe synthesizer-riffs.
Plot
Wanneer een tienermeisje wordt ontvoerd, begint een afgematte handhaver aan een reddingsmissie, maar ontdekt corruptie en machtsmisbruik op hoog niveau.
Terwijl hij verwikkeld raakt in zijn zoektocht naar het meisje, wordt hij gedwongen rekening te houden met zijn eigen jeugdtrauma, opgelopen door zijn gewelddadige vader.
Kort, maar krachtig
De film duurt een kleine negentig minuten, maar in deze anderhalf uur gebeurt veel.
Ondanks een grote hoeveelheid (zeer heftige) actiescènes heeft regisseur Ramsay emotie weten te behouden in haar vierde langspeler.
Hammer time
Kenmerkend voor Phoenix' karakter is het gebruik van een hamer voor zijn moorden. Hij lijkt hierdoor, zonder dat je de film gezien hebt, een zeer brute killer, maar Phoenix weet toch zoveel psychologische diepgang te creëeren dat je volledig met hem mee bent. Het scenario helpt daar ook zeker aan mee.
Zowel Phoenix als Ramsay, die ook het script schreef, vielen in de prijzen op het Filmfestival van Cannes.
Critici vergeleken You Were Never Really Here als een soort mix van Taxi Driver en Drive; niet de minste twee cult-titels om mee vergeleken te worden. Voor de film componeerde Radiohead-gitarist Johnny Greenwood een brute score vol met straffe synthesizer-riffs.
Plot
Wanneer een tienermeisje wordt ontvoerd, begint een afgematte handhaver aan een reddingsmissie, maar ontdekt corruptie en machtsmisbruik op hoog niveau.
Terwijl hij verwikkeld raakt in zijn zoektocht naar het meisje, wordt hij gedwongen rekening te houden met zijn eigen jeugdtrauma, opgelopen door zijn gewelddadige vader.
Kort, maar krachtig
De film duurt een kleine negentig minuten, maar in deze anderhalf uur gebeurt veel.
Ondanks een grote hoeveelheid (zeer heftige) actiescènes heeft regisseur Ramsay emotie weten te behouden in haar vierde langspeler.
Hammer time
Kenmerkend voor Phoenix' karakter is het gebruik van een hamer voor zijn moorden. Hij lijkt hierdoor, zonder dat je de film gezien hebt, een zeer brute killer, maar Phoenix weet toch zoveel psychologische diepgang te creëeren dat je volledig met hem mee bent. Het scenario helpt daar ook zeker aan mee.
Zowel Phoenix als Ramsay, die ook het script schreef, vielen in de prijzen op het Filmfestival van Cannes.
