Veel hedendaagse, onafhankelijke Iraanse filmmakers tonen met subtiele, kleine verhalen de roep om verandering van de bevolking. Ze zijn onderdeel van een breder discours: een van verandering en kritiek op het islamitische regime. Zo ook regisseur Ali Asgari met zijn nieuwe werk Until Tomorrow.

Terwijl veel grote blockbusters, net als overal ter wereld, vooral de focus leggen op spannende auto-achtervolgingen en vechtscènes, spitsen de verhaallijnen van onafhankelijke filmmakers zich vaak toe op de alledaagse worstelingen die horen bij het leven in Iran.

Verhaal
We volgen we Fereshteh tijdens een dag in haar leven. Een stressvolle dag, want ze krijgt een telefoontje van haar ouders die laten weten dat ze langskomen, maar wat haar ouders niet weten is dat hun dochter net een kind heeft gekregen. Die onwetendheid wil Fereshteh het liefst in stand houden, want het is een buitenechtelijk kind. Onwettig in de ogen van de staat en onacceptabel in de ogen van haar ouders.

Samen met haar volhardende en humoristische vriendin Atefeh gaat ze op zoek naar iemand die bereid is één nachtje op haar baby te passen, maar ze komen erachter dat in een samenleving waar niet iedereen dezelfde rechten heeft, je heel voorzichtig je bondgenoten moet kiezen.

Odyssee
In de trailer zien we dat dit een stevige reis wordt die hen niet alleen in aanraking brengt met een aantal goed en slechte personages, maar ook met de rauwe werkelijkheid van het leven van jonge Iraniërs in een islamitische republiek waar ze zelf weinig mee op hebben.


Until Tomorrow is te zien vanaf 21 december.