Als je aan acteur Christian Bale denkt, denk je waarschijnlijk direct aan zijn vertolking van Batman. Dat is niet per se vreemd aangezien zijn The Dark Knight-trilogie met een opbrengt van 2,5 miljard dollar verre weg één van de meest succesvolle filmseries ooit was. Toch heeft de Britse acteur zoveel meer rollen weten neer te zetten zowel voor als na het spelen van de superheld.

Zo weet hij bijvoorbeeld in de film American Psycho van Mary Harron uit 2000 een compleet ander karakter neer te zetten. Bale was tijdens de opnames pas net vijfentwintig jaar oud. Toch wist hij met zijn rol als Patrick Bateman een ontzettend intrigerend personage neer te zetten wat, na ruim twee decennia, nog steeds wordt gezien als een absoluut cult-karakter.

Plot
Patrick Bateman is een knappe, hooggeschoolde Wall Street-beursmakelaar met een fatale tekortkoming: hij kan niet stoppen mensen op een gruwelijke manier om te brengen. Bateman leeft in een moreel lege wereld, een wereld waarin kledij meer belang heeft dan de menselijke huid, waarin objecten meer waarde hebben dan beenderen en waarin de ziel enkel gevonden kan worden door middel van messen, bijlen en boren.

Overdag verdient Bateman een fortuin en zijn nachten brengt hij door op een onomvatbare manier. Hij is zesentwintig jaar oud en leeft zijn eigen Amerikaanse droom.

Feminisme
Regisseuse Harron baseerde haar satirische, psychologische horrorfilm op de roman van Bret Easton Ellis met dezelfde naam. Samen met haar co-scenarist Guinevere Turner probeerde Harron meer vrouwelijke invloed op het bronmateriaal te projecteren.


Harrons bewerking van de film verlegt de focus van enkel Batemans perspectief naar ook de gezichten van de vrouwen, aangezien nu niet alleen 'het perspectief in die moordscènes niet van Patrick Bateman komt, maar van de vrouwen'.

Business cards
American Psycho is uitgegroeid tot een zeer geliefde film in de popcultuur; het internet staat vol met quotes, visuele invloeden en zelfs een scala aan memes uit deze moderne klassieker.


Toch is American Psycho zoveel meer dan puur het verhaal van een jonge seriemoordenaar. De film geeft een zeer kritische kijk op het (Amerikaanse) kapitalisme en machocultuur. Deze twee hoofdthema's komen samen het beste naar voren in misschien wel de meest bekende scène uit het werk waar Bateman en een aantal van zijn collega's hun visitekaartjes aan elkaar tonen. Al snel wordt het onderonsje een onderlinge strijd om wie de mooiste (lees: duurste of zelfs 'grootste') heeft.