In 2004, dus alweer bijna twintig jaar (!) geleden, kwam Shaun of the Dead uit. Veel productiehuizen wezen het eerste passieproject van schrijver/acteur Simon Pegg en schrijver/regisseur Edgar Wright af, omdat hun 'zom(bie)romcom' werd weggezet als 'niet zo eng en niet zo grappig'.

Toch groeide hun debuutfilm als duo uit tot een absolute 21e eeuwse cult-klassieker en lanceerde het hun beide carrières in de internationale filmwereld.

Plot
Het leven is niet zo goed voor Shaun. Hij woont samen met zijn beste vriend Ed, verwaarloost zijn vriendin Liz en veracht zijn stiefvader Philip.

Wanneer Liz Shaun dumpt, zweert hij dat hij zijn leven weer op de rails zal krijgen. Helaas is dit de dag waarop de doden hebben besloten weer tot leven te komen. Met een cricketbat en Ed aan zijn zijde gaat Shaun op pad om degenen van wie hij houdt, en degenen van wie hij niet houdt, te redden.

Makkelijk
Vaak werd en wordt de film weggezet als een goedkope en simpele 'ripoff' van de Hollywood-blockbuster, maar dit is juist de ironische kijk op deze films, alsook een parodie op Britse romcoms, waar Wright en Pegg met opzet voor gingen.


Net als de twee latere toevoegingen aan de 'Cornetto Trilogy' (drie genre-films geschreven door Wright en Pegg met veel van dezelfde castleden in andere rollen), Hot Fuzz en The World's End, zit de Shaun of the Dead bomvol met absurdistische grappen, innovatieve camera- en montagetechnieken en slimme plotlijnen.

Spoilers!
Eén van die vernuftige verhaaltrucs die Wright en Pegg in hun film hebben weten te stoppen is dat in de peptalk van Ed (de BFF van Shaun) aan het begin van de film eigenlijk de gehele film wordt gespoild.


De drankjes en acties die Ed benoemd zijn namelijk eigenlijk allemaal voorboden in de vorm van metaforen voor wat er later allemaal precies in de film gaat gebeuren.