Regisseur Taika Waititi staat tegenwoordig vooral bekend om zijn Marvel-films Thor: Ragnarok en Thor: Love and Thunder, maar zijn sterkste werk ligt voor velen in een andere hoek. Zo wordt hij vooral geprezen voor films als What We Do in the Shadows, Hunt for the Wilderpeople en zijn oorlogskomedie Jojo Rabbit.

De satirische oorlogsfilm wist perfect het serieuze onderwerp te combineren met Waititi's humor. Een bepaald onverwacht moment wist ook zo je hart te breken.

Verhaal
Jojo (Roman Griffin Davis) is een eenzame Duitse jongen die ontdekt dat zijn alleenstaande moeder (Scarlett Johansson) een Joods meisje (Thomasin McKenzie) op hun zolder verstopt.

Alleen geholpen door zijn denkbeeldige vriend, Adolf Hitler (Waititi), moet Jojo zijn blinde nationalisme onder ogen zien terwijl de Tweede Wereldoorlog voortduurt.

Verveeld
Waititi kwam op het idee voor Jojo Rabbit in 2010, toen zijn moeder, Robin Cohen, hem kennis liet maken met de roman Caging Skies uit 2008 van Christine Leunens. Waititi verveelde zich met de algemene verhalen over de Tweede Wereldoorlog die verteld werden vanuit het perspectief van soldaten en overlevenden.


Op basis van deze verveeldheid en de achtergrond van zijn grootvader die tegen de nazi's vocht in de Tweede Wereldoorlog, besloot hij de roman te verfilmen.

Schok
In een scène die vroeg in de film voorkomt, zien we Jojo's moeder dansen op een trottoir. Er ligt een focus op de schoenen die de moeder draagt in deze scène. Op dit moment lijkt dit detail niet zo belangrijk, maar Waititi wilde dat de schoenen om een specifieke reden in je hoofd zouden zitten.


In bovenstaande scène zien we namelijk hoe Jojo hartstikke blij een vlindertje achtervolgt, totdat hij de schoenen van zijn moeder op ooghoogte ziet. Zijn moeder en een aantal andere mensen van het verzet blijken middenin het stadsplein opgehangen te zijn door de nazi's.