in Algemeen
In Tenet uit 2020 blies Christopher Nolan een 747 op. Voor zijn nieuwste film Oppenheimer heeft hij de Trinity Test gerecreëerd zonder gebruik te maken van visuele effecten. Hoe dat tot stand kwam, legt de Oscar-genomineerde Nederlandse cameraman Hoyte van Hoytema van Oppenheimer uit.
Eerder vertelden we al dat Nolan niet zo gek was om een echte atoombom te gebruiken voor zijn nieuwste film. Van Hoytema voegt toe: "We konden geen explosie maken van de grootte van de daadwerkelijke explosie."
Ballonnen en aquariums
De tien minuten durende sequentie waarin de allereerste succesvolle detonatie van een atoombom werd vastgelegd, kwam tot stand na vele experimenten. Hiervoor werden allerlei attributen uit de kast getrokken:
"We hebben aquaria gebouwd met energie erin. We hadden gevormde metalen ballonnen die van binnenuit verlicht werden. We hadden dingen die tegen elkaar aan botsten en kapot gingen, zoals pingpongballetjes, of gewoon objecten die ronddraaiden."
Speeltuin voor Hoytema
Van Hoytema beschrijft hoe ze verder experimenteerden: "We hadden lange sluitertijden, korte sluitertijden, breed negatief kleur, negatieve overbelichting, onderbelichting. Het was als een gigantische speeltuin voor ons allemaal,"
Maar hoe Van Hoytema en zijn team het beslissende moment tot stand hebben gebracht blijft toch een mysterie. Wel is bekend dat in totaal enkele weken duurde om de sequentie te filmen. Maar het resultaat is dan ook oogverblindend mooi te noemen.
Eerder vertelden we al dat Nolan niet zo gek was om een echte atoombom te gebruiken voor zijn nieuwste film. Van Hoytema voegt toe: "We konden geen explosie maken van de grootte van de daadwerkelijke explosie."
Ballonnen en aquariums
De tien minuten durende sequentie waarin de allereerste succesvolle detonatie van een atoombom werd vastgelegd, kwam tot stand na vele experimenten. Hiervoor werden allerlei attributen uit de kast getrokken:
"We hebben aquaria gebouwd met energie erin. We hadden gevormde metalen ballonnen die van binnenuit verlicht werden. We hadden dingen die tegen elkaar aan botsten en kapot gingen, zoals pingpongballetjes, of gewoon objecten die ronddraaiden."
Speeltuin voor Hoytema
Van Hoytema beschrijft hoe ze verder experimenteerden: "We hadden lange sluitertijden, korte sluitertijden, breed negatief kleur, negatieve overbelichting, onderbelichting. Het was als een gigantische speeltuin voor ons allemaal,"
Maar hoe Van Hoytema en zijn team het beslissende moment tot stand hebben gebracht blijft toch een mysterie. Wel is bekend dat in totaal enkele weken duurde om de sequentie te filmen. Maar het resultaat is dan ook oogverblindend mooi te noemen.
