[header]Mooi toch, als wensen uitkomen: ik ben verpletterd. En dan te denken dat de film me eerst niet eens lichtelijk interessant leek. Ik liet The King of Ping Pong er voorlopig voor schieten, al heeft die net een prijs gewonnen op het Sundance filmfestival en ga ik die waarschijnlijk morgen alsnog kijken.[/header]Mooi toch, als wensen uitkomen: ik ben verpletterd. En dan te denken dat de film me eerst niet eens lichtelijk interessant leek. Ik liet The King of Ping Pong er voorlopig voor schieten, al heeft die net een prijs gewonnen op het Sundance filmfestival en ga ik die waarschijnlijk morgen alsnog kijken.
Naissance des Pieuvres betekent geboorte van de inktvissen. Ik heb moeite met het vinden van een beschrijving die niet de helft van de lezers zal afschrikken. Het gaat over drie meisjes van vijftien, die hun seksualiteit langzaam aan het ontdekken zijn. Floriane is het mooie meisje, aanvoerster van de synchroonzwemsters, maar toch niet zo zeker van zichzelf en vrij als ze lijkt. Marie ziet er nog uit als een kind, en is gefascineerd door Floriane. Haar vriendin Anne is het prototypische mollige meisje, of toch niet helemaal? Het zijn stereotypes, ja, zeker. Maar daardoor ook universeel. En regisseuse Céline Sciamma heeft drie fantastische jonge meisjes gevonden, waarvan twee nog nooit hadden geacteerd, die ervoor zorgen dat de personages echte tieners worden van vlees en bloed vol onzekerheden en tegenstrijdigheden.
Zelfs het synchroonzwemmen, toch niet een onderwerp dat mij erg kan boeien, blijkt perfect gekozen. Sciamma ziet het als metafoor van de worsteling om vrouw te zijn: boven water een glimlach strak om de lippen en doen alsof het niks is, terwijl onderwater je benen uit alle macht bezig zijn je drijvende te houden. En het levert natuurlijk mooie beelden op, zowel boven als onder water. Het is een film die pijnlijke herinneringen terugbrengt van hoe het was om een meisje van vijftien te zijn. Het weet het gevoel van onmacht en de overmoedigheid van tieners perfect te vangen. Met dat doel zorgde Sciamma er ook voor dat de film tijdloos is: geen mobieltjes of popmuziek, geen kleren van een al te specifieke modestroming. Ieder kan er zijn eigen tienertijd in terugzien, en na afloop ben je maar wat blij dat je het overleefd hebt.
Naissance des Pieuvres komt op 6 maart uit in de bioscoop. En het is de eerste film die ik heb gezien op het festival die ik zonder voorbehoud aan iedereen kan aanraden.
Tot nu toe gezien:
Naissance Des Pieuvres (Céline Sciamma, Frankrijk) [rating 4]
Pure Coolness (Ernest Abdyjaparov, Kirgizië/ Kazachstan) [rating 2.5]
Juno (Jason Reitman, Verenigde Staten) [rating 3.5]
The Man From London (Béla Tarr, Hongarije/Frankrijk/Duitsland) [rating 3]
Persepolis (Marjane Satrapi & Vincent Paronnaud, Frankrijk) [rating 3.5]
3 Days to Forever (Riri Riza, Indonesie) [rating 3.5]
Paranoid Park (Gus van Sant, Verenigde Staten) [rating 3.5]
End of the Line (Gustavo Steinberg, Brazilië) [rating 3]
Les Amours DAstrée et de Celadon (Eric Rohmer, Frankrijk/Italië/Spanje) [rating 2.5]
True Stories (David Byrne, Verenigde Staten) [rating 3]
Hafez (Abolfazl Jalili, Iran/Japan) [rating 2]
Cordero De Dios (Lucia Cedron, Argentinië/Frankrijk/Chili) [rating 3.5]
