[header]'s Ochtends vroeg begint het goed met een dikke pingponger, maar naarmate de dag vorderde werden de films minder. Terwijl de uitgangspunten telkens beter werden.[/header]Ik herinner me nog goed de stress en frustratie van enkele vrienden, toen zij vrijdagnacht een week geleden probeerden kaartjes te bestellen voor het festival terwijl ik toekeek en meehielp. Bijna alles lukte gelukkig, en zij hebben wel kaartjes voor No Country For Old Men, i.t.t enkele forumleden. Ik was blij dat ik zelf niet afhankelijk was van dit achterlijke systeem (selecteren op bioscoop i.p.v. tijd of dag? Bizar), maar ik wist dat ook voor de pers je soms nog flink wat moeite moet doen om te kunnen zien wat je wilt zien.
Als je een film om welke reden dan ook niet in een Press & Industry Screening kan zien, zijn er altijd nog kaartjes beschikbaar voor de publieksvoorstellingen. Maar wil je daar zeker van zijn, moet je net als iedereen om 9 uur 's ochtends bij De Doelen zijn. Wel een dag eerder dan de voorstelling. Dus daar stond ik vanochtend vroeg, en uiteraard lopen er meteen teveel mensen door die draaideur waardoor de hele boel meteen vaststaat. Maar goed, die kaartjes heb ik, en over die films heb ik pas veel later wat te vertellen.
Vrij snel na in de rij gestaan te hebben zag ik het Zweedse The King of Ping Pong, over een dikke tienerjongen die worstelt met zijn gewicht, de eerste gevoelens voor meisjes, de relatie tussen hem, zijn broer en hun zelden aanwezige of sobere vader, en met de organisatie van een tafeltennistoernooi. Dit leidt tot ontroerende, maar ook hilarische taferelen en situaties. Een mooie film van een van de jonge talenten die om een Tigeraward strijden.
Later volgde in de middag Le Tueur (The Killer), waarin een huurmoordenaar bevriend raakt met zijn slachtoffer nadat die hem om wat extra dagen vraagt om zaken af te handelen. De moordenaar blijft daarom een tijd rondhangen in Parijs, ontmoet een vrouw en wordt verliefd. De premisse, de initiële uitwerking ervan en karakterontwikkeling zijn heel sterk, maar de laatste akte is vrij slap. Als karakterstudie is de film tot op zekere hoogte wel redelijk geslaagd, maar ook daarin schiet de film vooral tegen het einde aan tekort.
Laat op de avond ging ik ook nog naar Able Danger, een moderne film noir over complottheorieën en complotten rondom de aanslag op het World Trade Center. Hoofdpersoon Thomas Flynn is de auteur van een boek daarover en hij probeert de waarheid waarin hij gelooft te bewijzen. Al snel worden er mensen links en rechts vermoord en probeert een femme fatale hem om haar vinger te winden. Een geweldig uitgangspunt, dat op de zwart-witfotografie en belichting na helaas maar matig is uitgewerkt. De voortdurende surveillance beelden halen eerder de spanning eruit dan andersom, en de enorme haast waarmee het verhaal verteld wordt laat ook weinig ruimte voor spanningsopbouw. Het mysterie wordt nooit echt heel boeiend, en het tempo geeft weinig ruimte aan de personages. Een handvol referenties naar noirconventies en films komt voornamelijk geforceerd en onhandig over. Ik wilde hem zo graag leuk vinden, deze film, maar het wilde niet echt lukken. Mijn eerste tegenvaller in het Rotterdämmerungprogramma.
Tot nu toe gezien:
Able Danger (Paul Krik, Verenigde Staten) [rating 2.5]
Le tueur (Cédric Anger, Frankrijk) [rating 3.5]
The King of Ping Pong (Jens Jonsson, Zweden) [rating 4]
The Man from London (Bela Tarr, Hongarije) [rating 3]
Fear(s) of the Dark (Blutch, Burns, Caillou, Di Sciello, Mattotti, McGuire) [rating 3.5]
Help Me Eros (Lee Kang-sheng, Taiwan) [rating 2]
The Unseeable (Wisit Sasanatieng, Thailand) [rating 3.5]
Mio Fratello è Figlio Unico (Daniele Luchetti, Italië) [rating 3.5]
End of the Line (Gustavo Steinberg, Brazilië) [rating 3.5]
You, the Living (Roy Andersson, Zweden) [rating 4]
George A. Romero's Diary of the Dead (Raad eens wie, Verenigde Staten) [rating 4]
Vasermil (Mushon Salmona, Israël) [rating 3]
TBS (Pieter Kuijpers, Nederland) [rating 3.5]
