[header]Ik versla al drie jaar voor FilmTotaal het IFFR, maar nog nooit deed ik dat in blogvorm. Lees verder voor mijn persoonlijke vooruitblik op het festival, die er eigenlijk gisterenavond al op had moeten staan.[/header]Het is alweer het derde jaar op rij dat ik anderhalve week lang in Rotterdam neerstrijk om voor FilmTotaal verslag te doen van het Internationale Film Festival Rotterdam, en de vijfde keer dat ik naar het festival ga. Maar dit jaar is anders dan de voorgaande twee jaren, althans wat betreft de opzet van de verslaggeving: in plaats van een heleboel recensies schrijven ik en de twee anderen van FilmTotaal elke dag een blog over onze filmervaringen op het festival. Dat hoop ik tenminste, want ik zit zonder vaste internetverbinding te werken vanaf een antieke laptop en zal daardoor soms pas de dag erna mijn verhaal op internet kunnen zetten. Ik heb nog nooit een blog geschreven, in tegenstelling tot mijn collegas (of in ieder geval één van hen), en ik weet niet of ik een interessante blog kan schrijven. We zullen het de komende tijd merken.
Het is mijn intentie om de komende anderhalve week in ieder geval het hele Rotterdammerüng programma te zien en daar hier over te vertellen. Dat zijn 8 films, waaronder George A. Romeros nieuwste zombiefilm, Diary of the Dead, en nog twee andere horrorfilms, respectievelijk een Spaanse (REC) en een Thaise (The Unseeable). Het programma bevat verder ook twee animatiefilms, het Japanse Appleseed Ex Machina en Fear(s) of the Dark, een samenwerking tussen zes westerse illustratoren en striptekenaars. Paranoïde film noir is ook vertegenwoordigd in de vorm van Able Danger, maar het meest kijk ik uit naar [/i]Dainipponjin[/i], een Japanse nep documentaire over een gewone man die zijn land van monsters moet zien te redden, live op televisie. En de kijkcijfers lopen terug
Voor nog meer Japanse krankzinnigheid ga ik ook naar Takeshi Kitanos nieuwste, Glory to the Filmmaker!, waarin hij vooral zichzelf te kijk zou zetten, net als in zijn vorige film (die twee jaar geleden op het festival draaide). Freaky Useless Spicy Story is een film met een titel die haast wel beter moet zijn dan de film, maar toch ben ik benieuwd. Maar ik ga niet alleen maar naar Aziatische films, hoewel het continent ook dit jaar weer rijkelijk vertegenwoordigd is. Zo begin ik zometeen zelfs meteen met een film van onze eigen bodem, TBS, die al in één van de korte previews (die voor het festival op de site zijn gezet) werd besproken door mijn lieftallige collega Hedwig. Zelf heb ik daarvoor al onder andere de fantastische films No Country For Old Men en Im Not There kort besproken, die ik op het festival gewoon allebei nog een keer ga bekijken.
Ik moet overigens wel concluderen dat het gevoel me bekruipt dat het festivalprogramma dit jaar wat minder is dan vorig jaar, toen bijvoorbeeld de geweldige Johnny To Filmmaker in Focus was. Hoewel je natuurlijk nooit echt uitspraken over het programma kan doen, aangezien één mens slechts een deel ervan kan zien, tenzij je de programmeur zelf bent. Ondanks mijn initiële teleurstelling heb ik toch het idee dat ik weer een interessant programma voor mezelf heb samengesteld zonder al te veel missers. Ik hoop dat jullie na afloop op basis van wat ik er over schrijf hetzelfde kunnen concluderen. Laat het IFFR 2008 maar beginnen!
P.S.: Deze tekst had ik eigenlijk al gisteren geschreven, maar toen ik bij de persbalie kwam was die al gesloten en kon ik niks meer versturen. Daar heb je dus al meteen die problemen waar ik het over had.
