Het International Film Festival Rotterdam (IFFR) komt er weer aan en het duizelingwekkende programma is reeds gepresenteerd. Kersverse doch tijdelijke filmfestivaldirecteur Rutger Wolfsen heeft het accent dit jaar gelegd op de zogenaamde free radicals: filmmakers die zich niets aantrekken van formele perfectie of commerciële regels en volop hun eigen gang gaan. Dit thema moet eenheid bieden en hoort door het hele programma voelbaar te zijn. Toch kan het ondoordringbaar lijken: zoveel programmaonderdelen, zoveel films! Hopelijk kunnen wij wat orde scheppen.
De Grote films
Zoals altijd wordt op het festival een aantal films vertoond die later ook nog in het hele land te zien zullen zijn; films die al een Nederlandse distributeur hebben. Het gaat hier bijvoorbeeld om de openingsfilm Juno, een komedie over een tiener die zwanger wordt en besluit de baby te laten adopteren. Maar het gaat ook over de meest recente film van de Coen brothers, No Country For Old Men, misschien wel hun meesterwerk. Verder: The Darjeeling Limited van Wes Anderson, Im Not There, de onconventionele film over Bob Dylan van Todd Haynes en Paranoid Park van Gus van Sant. Ook de film die Brian de Palma over de oorlog in Irak maakte, het vrijwel overal afgekraakte Redacted, is te zien, en wie wel van de misantropie van The Squid and the Whale hield kan kijken naar de volgende film die Noah Baumbach maakte, Margot at the Wedding, met Nicole Kidman en Jack Black. En er zijn ook niet-Amerikaanse titels: Persepolis, de verfilming van de graphic novel van Marjane Satrapi over haar opvoeding in Iran, wordt ook vertoond, en van eigen bodem TBS van Pieter Kuijpers, met Theo Maassen in de hoofdrol als een ontsnapte tbser, een film die tijdens het festival al in première gaat in de Nederlandse bioscoop.
De festivallievelingen
Maar ja, als ze toch nog uitkomen in de bioscoop, kun je je tijd misschien beter aan wat onbekendere films besteden. Een aantal geliefde arthouseregisseurs is met hun laatste project in Rotterdam te zien. Dan gaat het bijvoorbeeld over Béla Tarr (van o.a. Sátántangó), de Hongaarse regisseur wiens The Man From Londen vertoond zal worden. Het is een film noir, gebaseerd op een roman van George Simenon (bekend van de France detective Maigret), maar wie een thriller zoekt zal bedrogen uitkomen. Tarr houd van trage, langzame beelden en van eindeloze shots, en deze film is geen uitzondering. Een paar jaar geleden was La Meglio Gioventú in de Nederlandse filmhuizen een groot succes, en de schrijvers van die film zijn nu terug met Mio Fratello è Figlio Unico (mijn broer is enig kind), wederom een film over twee broers die in het turbulente Italië van de jaren zestig en zeventig hun weg proberen te vinden. Van de bekende - en ondertussen al 87 jaar oude - Franse regisseur Eric Rohmer is het sprookjesachtige Les Amours dAstrée et de Celadon te zien, en van Carlos Reygadas - wellicht bekend van Japón en Batalla en el Cielo is Stellet Licht op het festival aanwezig.
Filmmakers in Focus
Ook zijn er weer programmaonderdelen gewijd aan de zogenaamde filmmakers in focus, dit jaar de Russische Svetlana Prokurina en de Japanse Kobayashi Masahiro. Van beiden is veel ouder werk te zien, en ook hun meest recente films zijn te zien. Voor Proskurina is dat The Best of Times, een film over twee vrouwen die ooit van dezelfde man hebben gehouden. Flashbacks worden afgewisseld met beelden van de twee oude, verbitterde vrouwen die op elkaar katten maar toch niet van elkaar los kunnen komen. Voor Masahiro is het The Rebirth, ook een film over twee mensen die met elkaar verbonden zijn door verdriet: de vader van een vermoord meisje en de moeder van het jongetje dat haar vermoordde. Een film die op het festival van Locarno de gouden Luipaard kreeg. Ook de Amerikaanse kunstenaars Robert Breer en Cameron Jamie zijn volop aanwezig als respectievelijk filmmaker en artist in focus.
Retrospectieven
Twee programmaonderdelen vertonen op het festival oudere films onder de noemer Cinema Regained. In het ene, Rediscovering the fourth generation worden films vertoond van de vierde generatie Chinese filmmakers. Maar het andere spreekt wellicht meer aan: de films uit pièce unique zijn stuk voor stuk films van regisseurs die maar één film op hun naam hebben staan. Hetgeen niet betekent dat de namen onbekend zijn. Sommige zijn acteurs, zoals Peter Lorre, bekend uit o.a. Casablanca en The Maltese Falcon. Der Verlorene heet de film uit 1951 en het zal niemand verbazen dat het over moord gaat. Anderen zijn vooral bekend als (toneel)schrijver, zoals Samuel Beckett en Jean Genet, of als beeldend kunstenaar, zoals de dadaïst Marcel Duchamp. Ook David Byrne, de man die ondertussen vrijwel elk kunstgenre uit heeft geprobeerd maar vooral bekend is als frontman van the Talking Heads mag natuurlijk niet ontbreken: zijn musical True Stories maakt dan ook deel uit van het programma.
Zo veel films, zo weinig tijd
Verder is er op het festival natuurlijk zoals altijd de Tiger Awards Competitie, met vijftien films van over de hele wereld, en er is een overweldigend aantal korte films te zien, onder andere de Nederlandse short Hemel Boven Holland over Mohammed B. Wie denkt dat filmfestival films allemaal saai en ernstig zijn heeft het totaal bij het verkeerde eind, want alle genres, van musical tot horror tot roadmovie zijn volop vertegenwoordigd, en er is voor iedereen wel iets. Hierboven is maar een klein aantal films uit het totale aanbod aangestipt. Wellicht kan het als leidraad dienen. Filmtotaal zal je ook tijdens het festival op de hoogte blijven houden van de schatten die wij tegenkomen, maar vergeet niet om ook zelf het programma door te spitten op zoek naar verrassingen en nieuwe ontdekkingen. Wij zullen in elk geval via blogs, recensies en een gezamenlijke toptien uitgebreid verslag doen van onze festivalbelevenissen.
De Grote films
Zoals altijd wordt op het festival een aantal films vertoond die later ook nog in het hele land te zien zullen zijn; films die al een Nederlandse distributeur hebben. Het gaat hier bijvoorbeeld om de openingsfilm Juno, een komedie over een tiener die zwanger wordt en besluit de baby te laten adopteren. Maar het gaat ook over de meest recente film van de Coen brothers, No Country For Old Men, misschien wel hun meesterwerk. Verder: The Darjeeling Limited van Wes Anderson, Im Not There, de onconventionele film over Bob Dylan van Todd Haynes en Paranoid Park van Gus van Sant. Ook de film die Brian de Palma over de oorlog in Irak maakte, het vrijwel overal afgekraakte Redacted, is te zien, en wie wel van de misantropie van The Squid and the Whale hield kan kijken naar de volgende film die Noah Baumbach maakte, Margot at the Wedding, met Nicole Kidman en Jack Black. En er zijn ook niet-Amerikaanse titels: Persepolis, de verfilming van de graphic novel van Marjane Satrapi over haar opvoeding in Iran, wordt ook vertoond, en van eigen bodem TBS van Pieter Kuijpers, met Theo Maassen in de hoofdrol als een ontsnapte tbser, een film die tijdens het festival al in première gaat in de Nederlandse bioscoop.
De festivallievelingen
Maar ja, als ze toch nog uitkomen in de bioscoop, kun je je tijd misschien beter aan wat onbekendere films besteden. Een aantal geliefde arthouseregisseurs is met hun laatste project in Rotterdam te zien. Dan gaat het bijvoorbeeld over Béla Tarr (van o.a. Sátántangó), de Hongaarse regisseur wiens The Man From Londen vertoond zal worden. Het is een film noir, gebaseerd op een roman van George Simenon (bekend van de France detective Maigret), maar wie een thriller zoekt zal bedrogen uitkomen. Tarr houd van trage, langzame beelden en van eindeloze shots, en deze film is geen uitzondering. Een paar jaar geleden was La Meglio Gioventú in de Nederlandse filmhuizen een groot succes, en de schrijvers van die film zijn nu terug met Mio Fratello è Figlio Unico (mijn broer is enig kind), wederom een film over twee broers die in het turbulente Italië van de jaren zestig en zeventig hun weg proberen te vinden. Van de bekende - en ondertussen al 87 jaar oude - Franse regisseur Eric Rohmer is het sprookjesachtige Les Amours dAstrée et de Celadon te zien, en van Carlos Reygadas - wellicht bekend van Japón en Batalla en el Cielo is Stellet Licht op het festival aanwezig.
Filmmakers in Focus
Ook zijn er weer programmaonderdelen gewijd aan de zogenaamde filmmakers in focus, dit jaar de Russische Svetlana Prokurina en de Japanse Kobayashi Masahiro. Van beiden is veel ouder werk te zien, en ook hun meest recente films zijn te zien. Voor Proskurina is dat The Best of Times, een film over twee vrouwen die ooit van dezelfde man hebben gehouden. Flashbacks worden afgewisseld met beelden van de twee oude, verbitterde vrouwen die op elkaar katten maar toch niet van elkaar los kunnen komen. Voor Masahiro is het The Rebirth, ook een film over twee mensen die met elkaar verbonden zijn door verdriet: de vader van een vermoord meisje en de moeder van het jongetje dat haar vermoordde. Een film die op het festival van Locarno de gouden Luipaard kreeg. Ook de Amerikaanse kunstenaars Robert Breer en Cameron Jamie zijn volop aanwezig als respectievelijk filmmaker en artist in focus.
Retrospectieven
Twee programmaonderdelen vertonen op het festival oudere films onder de noemer Cinema Regained. In het ene, Rediscovering the fourth generation worden films vertoond van de vierde generatie Chinese filmmakers. Maar het andere spreekt wellicht meer aan: de films uit pièce unique zijn stuk voor stuk films van regisseurs die maar één film op hun naam hebben staan. Hetgeen niet betekent dat de namen onbekend zijn. Sommige zijn acteurs, zoals Peter Lorre, bekend uit o.a. Casablanca en The Maltese Falcon. Der Verlorene heet de film uit 1951 en het zal niemand verbazen dat het over moord gaat. Anderen zijn vooral bekend als (toneel)schrijver, zoals Samuel Beckett en Jean Genet, of als beeldend kunstenaar, zoals de dadaïst Marcel Duchamp. Ook David Byrne, de man die ondertussen vrijwel elk kunstgenre uit heeft geprobeerd maar vooral bekend is als frontman van the Talking Heads mag natuurlijk niet ontbreken: zijn musical True Stories maakt dan ook deel uit van het programma.
Zo veel films, zo weinig tijd
Verder is er op het festival natuurlijk zoals altijd de Tiger Awards Competitie, met vijftien films van over de hele wereld, en er is een overweldigend aantal korte films te zien, onder andere de Nederlandse short Hemel Boven Holland over Mohammed B. Wie denkt dat filmfestival films allemaal saai en ernstig zijn heeft het totaal bij het verkeerde eind, want alle genres, van musical tot horror tot roadmovie zijn volop vertegenwoordigd, en er is voor iedereen wel iets. Hierboven is maar een klein aantal films uit het totale aanbod aangestipt. Wellicht kan het als leidraad dienen. Filmtotaal zal je ook tijdens het festival op de hoogte blijven houden van de schatten die wij tegenkomen, maar vergeet niet om ook zelf het programma door te spitten op zoek naar verrassingen en nieuwe ontdekkingen. Wij zullen in elk geval via blogs, recensies en een gezamenlijke toptien uitgebreid verslag doen van onze festivalbelevenissen.
