Op zich allemaal goede punten van Frietgezicht. Ik denk dat het in essentie ook totaal geen logisch verhaal is: een wezen slaapt 27 jaar, vermoordt wat kinderen, gaat weer 27 jaar slapen, vermoordt weer wat kinderen etc. etc. Als je naar dat idee op zich kijkt, slaat het eigenlijk nergens op.
Het probleem is denk ik dat je toch vrij weinig weet over wat It is en doet. In het boek zat dat wel meer, maar dat is niet in deze film gestopt. Daardoor kun je je gaan afvragen waarom hij doet wat hij doet.
Grappig genoeg kreeg ik in de eindscène als It onderhandelt met de kinderen, bijna een Gollum-achtig gevoel bij hem. Het is een eenzaam wezen dat op een kille donkere plek woont - misschien speelt hij die spelletjes als een soort vreemde vorm om 'contact' te maken met de kinderen en hun reacties te bestuderen (dit is uiteraard pure invulling van mij).
Je kunt je bij It het wezen veel afvragen: waarom blijft hij altijd in Derry en verkent hij niet meer van de wereld? Hij schijnt niet gebonden te zijn aan het riool, ook al zit hij daar het liefst.
Maar als je té veel uitlegt over een monster maak je hem ook minder eng en kun je bijna krijgen dat je medelijden met hem hebt (op een manier dat je dat met Gollum hebt).
De beste manier om er naar te kijken is het niet allemaal te letterlijk te nemen. Sowieso is logica niet het sterkste onderdeel van het horror-genre: tenslotte gaat het vaak over onmogelijke dingen, hoe kun je onmogelijke dingen volstrekt logisch uitleggen? Horrorfilms zijn net als sprookjes: ze zitten vol dreiging, gevaar en het bovennatuurlijke - logica doet er niet echt toe.
Dat is ook het verschil tussen horror en thriller: bij een thriller staat de plot meer centraal en die is sterk bij een goede thriller. Horror moet het meer hebben van sfeer en uiteraard griezelige scènes.
Doet denken aan de film XX die ook op Netflix te vinden is. De verhalen die gebaseerd zijn op verschillende feestdagen (o.a. ook het hier minder bekende Ierse St. Patrick's Day) hebben wel vaak een aardig idee en opzet, maar missen meestal een goede climax.
Beetje vreemde film dit. Een groep jongens jaagt in een bos als een soort sport letterlijk op meisjes, die ze daarvoor uitkiezen. Het personage van Breslin wordt speciaal getraind om terug te vechten, nadat de jongens haar hebben uitgekozen. Meer verhaal of achtergrond is er gewoon niet, maar de film ziet er wel mooi gestileerd uit waardoor je hem toch wel afkijkt.
Qua animatie is deze echt briljant. Ik heb geen Making Of gezien, maar waar het op lijkt is dat ze motion capture 3D character animation in echte, fysieke sets en locaties hebben gebruikt. De hoofdfiguren zien er erg realistisch uit - je kan nog net zien dat het animatie is en ze lopen rond in een echte wereld, wat een prachtig effect geeft. Aan de andere kant is het verhaal niet echt bijzonder - een spel over verschillende levels tegen uiteenlopende, zeer bizarre monsters. In (de meer extreme) anime lijkt het creëren van bizarre monsters vaak een doel op zich en dat kan zijn grenzen hebben: té bizar en het kan je uit de film halen omdat het gewoon té vreemd wordt. Maar hier is de animatie zo mooi dat je toch blijft kijken. Zeker een aanrader voor anime-fans dit, want het ziet er zeer uniek uit.
Op zich wel aardige, vlotte horror/komedie, maar wel met een erg dunne plot. Het is in feite een soort Home Alone met hier en daar een bloederig moment.
Zeer getrouwe Stephen King verfilming. Het is als je het boek kent, heel leuk om elementen waarvan je weet dat ze later een rol gaan spelen al eerder geïntroduceerd te zien. Ook de verbintenis die er is tussen dit verhaal en Dolores Claiborne, een ander boek van King, wordt niet weggelaten - dit wordt verder niet uitgelegd, maar ook in de boeken wordt het nooit echt duidelijk waarom die verbintenis er is, behalve dat beide gebeurtenissen zich tijdens een zonsverduistering afspelen.
Vooral in het begin speelt het verhaal voortdurend met je verwachtingspatroon en de innerlijke stemmen die de sterk psychologische roman (en King's werk in het algemeen) kenmerken zijn geweldig vormgegeven. Wel worden deze nu voornamelijk door Jessie (Gugino) zelf en Gerald (Greenwood) ingevuld en niet ook door nog andere personages uit de roman die hier afwezig zijn.
Het enige minpuntje vond ik dat de 'Moonlight Man' (die in het boek een andere naam had, namelijk 'Space Cowboy') wat minder griezelig is dan in het boek. Zijn onthulling is daar één van de allerbeste schrikeffecten in een Kingboek, maar hier werkt dat effect minder. Naar mijn idee omdat hij gespeeld wordt door de bekende Nederlandse filmacteur Carel Struycken, bekend van o.a. Twin Peaks. De situatie van zijn onthulling doet dusdanig aan zijn rol in Twin Peaks denken, dat deze eerder iets vertrouwds (voor fans van die serie uiteraard) dan verontrustends heeft. Zijn make-up ziet er prachtig uit en kan aan het eind van de film ook in de volle glorie van het daglicht bewonderd worden.
De film behoort tot een select groepje van erg getrouwe King-verfilmingen en is ook een stap voorwaarts in het oeuvre van Mike Flanagan. Een sterke en originele psychologische horrorfilm met een ingenieus scenario gebaseerd op een vaak als onverfilmbaar gezien verhaal.
Eén van de bekendere blaxploitation films, maar zeker niet één van de beste, vind ik. Weinig actie en een rommelig afgewerkte plot met een beetje flauw einde. Het genre is altijd wel vermakelijk, omdat het nu zo gedateerd en cheesy overkomt, maar er zijn veel betere dan deze.
Jurassic Park, maar dan met zombies in plaats van dinosauriërs, en er mag echt 'gejaagd' worden. Het sociale commentaar (wat zegt hoe er omgegaan wordt met de levende doden over de mensheid?) doet denken aan de Romero films, maar verder is het een vrij cliché-matige film met weinig verrassingen.
Het blijft ongelooflijk hoeveel navolging de originele Exorcist uit 1973 heeft gehad, er zijn een enorme hoeveelheid exorcisme-films en eigenlijk heeft geen één ooit de kwaliteit van het origineel weten te benaderen, laat staan overtreffen.
Deze film haalt ook weer schaamteloos alle (inmiddels) cliché's van het subgenre erbij: de uitdrijving met de bezetene vastgebonden aan bed, de demonische stem, het (in één scène bijna lachwekkende hoeveelheid) rondvliegend braaksel, voorwerpen die telekinetisch verplaatsen, levitatie van personen etc.
Toch is het voor de liefhebber niet een onaardige film - heeft wel een redelijk tempo en is in ieder geval vermakelijk. Ook wordt de film tegen het einde wat meer een occulte thriller.
Het is een vervolg op The Haunting of Molly Hartley, die ik niet ken, maar het is opzichzelf staand goed te volgen.
De Oscar voor camerawerk is dik verdiend. Verder vond ik de film inhoudelijk niet zo bijzonder en erg ongeloofwaardig waar het Di Caprio betrof - wat hij allemaal kan doorstaan gaat ver over het mogelijke. En de Indianen kunnen ineens niet richten waar het hem betreft: al is er een hele groep Indianen die vlak bij hem is en is hij ernstig gewond en uitgeput geen één weet hem te doden. De film is enorm uitgerekt voor het simpele verhaal - ik hou best van een verhaal dat de tijd neemt, maar hier gaat echt álles traag. Wat ik wel mooi vind, zijn de lang aangehouden takes, zoals bijvoorbeeld in het gevecht aan het begin - dat geeft sterk het gevoel midden in de actie te zitten.
Dus, visueel prachtig (met dank aan de Canadese natuur), maar inhoudelijk had er van mij veel meer in het verhaal moeten zitten.
Wel wat aardige schrikmomenten, maar verder een vrij clichématige horrorfilm. Het uitgangspunt vind ik ook wat onlogisch: een deur in een tempel waardoor je contact met het hiernamaals kan maken, maar je mag de deur niet open doen. Ten eerste vraag ik me af waarom het dan een deur is als je het niet open mag doen, ten tweede waarom zit die deur dan niet stevig dichtgespijkerd? NATUURLIJK komt iedereen die met een dierbare overledene in contact kan komen in de verleiding die deur open te gaan doen, en dat gebeurt dus ook.
Na een lange tijd weer eens gekeken, omdat ik inmiddels het eerste seizoen van de serie heb gezien - welke erg goed was. De film is nog wel zo als ik me herinnerde. Het was altijd mijn favoriete Coen-film. In feite is het verhaal van een ontvoering die uit de hand loopt en waarbij veel slachtoffers vallen niet zo bijzonder. Wat de film goed maakt zijn de vertolkingen (met name Macy als hypernerveuze autoverkoper en McDormand als zwangere hoofd van politie), en de mooie beelden van besneeuwde landschappen. Het gaat om de tegenstellingen tussen de vriendelijke, tevreden inwoners van Brainerd, Minnesota en de nietsontziende gangsters die over lijken gaan voor geld.
Ik heb een vreemd probleem met de blu-ray. Ik heb de versie inclusief 3D, maar heb voor nu alleen de 2D versie gekeken. Zoals bekend heeft de Underworld serie veel donkere beelden, maar het probleem is dat bepaalde van die donkere tinten als het ware té licht zijn, waardoor je een soort effect krijgt als van een negatief-beeld in veel scènes. Vreemd genoeg is het tijdens de finale (de laatste twintig minuten ongeveer) weer goed. Ik ga hem toch een keer proberen te ruilen om te zien of het echt aan mijn exemplaar ligt, of dat ze dat allemaal hebben. Ik heb een HD-ready LCD-scherm en het is inmiddels wel zeven jaar oud (wat ongeveer de levensduur is die daarvoor staat), maar ik heb het verder bij geen enkele andere film, waardoor je toch denkt dat het een fout op de disc is. Ik heb Awakening ook nog eens gekeken en die heeft dit probleem totaal niet.
De film zelf is een beetje gemiste kans. Aan de ene kant is het een terugkeer naar de sfeer van de eerste (en beste) film - vooral in de eerste helft. Maar de nieuwe acteurs (waarvan ik sommige kende uit Da Vinci's Demons)/personages en locaties geven het ook weer iets fris. Helaas is het scenario weinig bijzonder. Het zou me niet verbazen als dit de laatste wordt. Wat ik ook jammer vind is dat na deel 1 en 2, ze allemaal een speelduur van maar zo'n 80 minuten hebben (aftiteling is zo'n 10 minuten), wat toch erg kort is: maar je kunt er twee achter elkaar draaien natuurlijk.
Zeer aparte film. Het is in feite een docudrama/musical, een hele rare combinatie, gebaseerd op een Britse seriemoord-zaak in Ipswich, Suffolk in 2006 waarbij vijf prostituees om het leven kwamen. Maar de film focust zich meer op hoe de bewoners omgaan met de media-aandacht en de spanning van de moorden dan op het onderzoek op zich. Visueel is het een hele sterke film, de liedjes en zang zijn een stuk minder - het is voornamelijk een soort praat-zingen. Maar aangezien het om een waargebeurde zaak gaat, zouden perfect gezongen liedjes waarschijnlijk misstaan - het zijn echte mensen, niet musical-sterren. Uiteindelijk vertelt de film weinig over de dader en zijn motieven, en de finale gaat over hoe de bewoners weer samenkomen door een 'mooiste tuin' verkiezing te houden, waardoor de film uiteindelijk onbevredigt als je meer over de dader wilt weten. Ook kun je je afvragen of het van respect spreekt voor de vermoorde vrouwen en andere betrokkenen om er een musical van te maken - het is een ongewone benadering, al laat een liedje door enkele prostituees ook tamelijk treffend hun kant zien.
Ik kon wel zien waarom Brian de Palma's interesse gewekt was door deze film, waarvan er sprake was dat hij met Pacino een remake zou maken. Er is gebruik van split-screen (wel in korte flitsen) - één van de stijlkenmerken van De Palma en tegen het eind is er een droom/douche-scène (ook vrij kort) - ook iets wat De Palma gedaan heeft.
Ik was er niet zo heel weg van. Het idee dat het geheugenverlies aan hem vreet, kwam er niet zo duidelijk uit (als dat de bedoeling was tenminste, maar gezien de titel dacht ik dat het daar voornamelijk om draaide); het is meer dat hij erg overstuur is over het doden van een kind. Verder vind ik het een nadeel dat een film als deze niet echt sterke actie-scènes heeft (waarschijnlijk zou De Palma daar wel meer mee doen) - er is wel wat gezwaai met wapens, maar het is allemaal vrij beperkt.
Het heeft ook een wat televisie(film)-achtig karakter. Film moet het toch hebben van imponerende beelden, dit ziet er uit als de gemiddelde politie-reeks.
Uiteindelijk zijn er wel de nodige twists, maar toch niet iets wat me echt verraste.
Uit nieuwsgierigheid rond de hype gekeken. Aan de film is moeilijk te zien waarom het zo'n succes is geweest. Het is een vrij standaard romantische film met af en toe een (tamme) seks-scène. Het verhaal is erg opppervlakkig en één-dimensionaal, de acteurs lijken er ook verder weinig bijzonders van te kunnen maken. Het meest positieve is de sterke soundtrack, verder is er echt niks bijzonders aan: eigenlijk geen één interessante ontwikkeling in het verhaal - enkel een ontmoeting van twee mensen en een hoop gepraat over een seks-contract en een paar uitjes met een helikopter, op bezoek bij familie etc. Er lopen nog wat bijfiguren rond, maar die voegen ook helemaal niks toe, aangezien men vrijwel volledig focust op de twee hoofdrollen. Het zal ongetwijfeld een boek zijn om met rode oren te lezen voor de liefhebber, maar als film komt het niet over. Een film als 9 1/2 Weeks had toch nog een zwoel sfeertje, hoewel die ook inhoudelijk niet zoveel te bieden had.
Als je het vergelijkt met series nu zoals Game of Thrones is het best wel achterhaald. Kleinschalig, met overduidelijke sets, lelijke effectshots e.d. Toch is het verhaal wel goed en zijn de acteurs vrij goed gekozen, waardoor het als geheel wel boeit.
Ik hou erg van David Lynch, en hoewel ik dit een goede film vind, is het niet direct mijn meest favoriete van hem. Moeilijk te zeggen waar dat aan ligt. De film lijkt een soort voorloper van Twin Peaks (mijn meest favoriete productie van Lynch): in beiden komt Kyle MacLachlan in een misdadige onderwereld naar aanleiding van een onderzoek, beiden hebben muziek van Angelo Badalamenti en Julee Cruise, beiden spelen in een stad waar de houthandel belangrijk is (in Blue Velvet heet het Lumberton).
Maar Twin Peaks heeft iets wat Blue Velvet niet voor mij heeft, de laatste is ook veel serieuzer - Twin Peaks heeft veel humor die de zwaardere delen compenseert. Blue Velvet is behoorlijk naargeestig af en toe, vooral door de rol van Dennis Hopper die één van de akeligste psychopaten speelt van het witte doek. En doordat Isabella Rossellini's personage Dorothy ondanks dat ze constant misbruikt wordt zich toch volledig in haar lot lijkt te schikken - het is altijd moeilijk te kijken naar personages die volledig slachtoffer zijn. Daarbij wordt de kijker middels MacLachlan's personage ook nog tot hulpeloze voyeur gemaakt.
Toch een mooie film met een heel unieke sfeer.
Beetje lage waardering voor deze film. Ik vond hem zeer sfeervol, maar het is niet echt een heftige horrorfilm, meer een bovennatuurlijke thriller. Ik vond de setting erg origineel - ik heb nog nooit een dergelijk verhaal gezien dat in Colombia speelt en die omgeving geeft het veel van zijn sfeer. De plot is redelijk origineel en bevredigend uitgewerkt. Ik kan dus niet helemaal verklaren waarom ie zo laag krijgt.
Blijft verrassend leuk, deze eerste in de reeks. Geregisseerd door gangster- en thrillermeester Brian de Palma - al merk je dat niet echt specifiek, geen split screen bijvoorbeeld zoals hij vaak gebruikt. Het eerste stuk dat in een mistig Praag speelt is buitengewoon sfeervol gefilmd. Er is redelijk wat actie, maar nog niet zoveel als in latere delen - toch verveelt hij nergens. De inbraak in het CIA-hoofdkantoor is de bekendste en spannendste scène. Emilio Estevez heeft een kleine rol, maar geen credit.
Na een tijd weer eens gekeken. Vind dit de eerste echt zwakke film van Shyamalan. Ik sta best wel open voor fantasierijke en ongewone verhalen, maar deze film is erg pretentieus, abstract en gekunsteld. De sfeer in de film heeft best wel wat en je hebt het gevoel dat er een leuke film in had gezeten als het op een beetje andere manier gedaan was. Het leukste vind ik nog die 'scrunts' - een soort 'graswolven', die zien er leuk uit en er gaat een zekere dreiging van uit.
Ingrid Bergman heeft in een aantal van de grootste klassiekers uit de filmgeschiedenis gespeeld, dus een documentaire over haar leven is zeker interessant. Het nadeel vind ik dat de film vrij mondjesmaat ingaat op die films zelf en hoe het was daar aan te werken. De films worden wel benoemd en er wordt even op ingegaan wat haar indruk was van de regisseur en haar (bekende) tegenspelers, zoals Humphrey Bogart of Cary Grant., maar er wordt niet heel lang bij stilgestaan. Het overgrote deel zijn filmpjes uit haar privé-leven en door Alicia Vikander voorgelezen brieven. Het is natuurlijk wel aardig om te zien hoe een niet-Amerikaanse zo groot werd in Hollywood, en hoe je ook weer hard kunt vallen als iedereen op je let, maar ik vind het privé-leven van sterren nooit zo interessant en hoor liever over hun werk. In feite zegt ze zelf ook ergens dat haar privé-leven het publiek niet aangaat en dat het gaat om wat ze als actrice doet. Door de interviews met kinderen en familie geeft het wel een redelijk beeld van haar persoonlijkheid, maar meer aandacht voor de filmopnames had mijn voorkeur gehad - al zal ook mee spelen dat net als zijzelf ook veel van haar collega's er niet meer zijn om commentaar te geven.
Dit is een erg goede blaxploitation film met veel actie en humor. Ook veel bekende gezichten: Isaac Hayes, Yaphet Kotto (Live and Let Die), Scatman Crothers (The Shining) en Nichelle Nichols (Star Trek). De film bevat weer een sterke soundtrack van Hayes. Je ziet hier ook waar Tarantino zijn inspiratie heeft opgedaan: Dorinda, het personage van Nichols, lijkt qua persoonlijkheid en teksten zo uit een film van hem te komen. Uiteindelijk heeft het verhaal niet zoveel om het lijf, maar als je van het genre houdt toch een aanrader.
Ik weet niet waarom hij op sommige sites zo'n heel laag cijfer krijgt. Best wel aardige thriller met een redelijk originele plot. Opvallend qua stijl en kleurgebruik - vooral van rood en blauw - die kleuren hebben voor het verhaal ook een betekenis. Misschien wel wat overdreven veel beelden van een strippende Lohan - al zal niet iedereen dat erg vinden waarschijnlijk.
Mini-serie met Jason Bourne-achtige plot. Er is genoeg actie en het verhaal is redelijk interessant. Ik vond alleen de laatste twist helemaal aan het eind net iets te veel van het goede. Het verhaal is overigens niet afgerond aan het eind. Ik ken de latere serie niet, dus weet niet of die erop aansluit.
De Director's Cut is voor de fans erg aan te raden. Vooral in het begin van de film zitten er totaal nieuwe scènes, er is een nieuwe scène aan het eind en naar mijn idee is het grote gevecht om Midian, als de mensen er binnen vallen ook uitgebreid. De film verandert er niet echt van, maar loopt als geheel toch iets beter.
Het blijft een moeilijke film om te beoordelen. Typisch een film voor fans, maar waarschijnlijk minder voor het algemene publiek. Visueel is het heel dik in orde, maar naar mijn idee ligt het tempo net wat te hoog - de film kan net wat meer rustpunten gebruiken, had misschien nog iets langer gekund dan de Director's cut. Wat daarin meespeelt is dat er zoveel personages zijn, en niet allemaal krijgen ze een achtergrond.
Toch hou ik erg van de structuur van het verhaal. Het is mooi hoe al de afzonderlijke figuren steeds bij Midian terecht komen en hoe die plek steeds iets geheimzinnigs en mythisch behoudt.
Wat ik wel altijd vreemd vind, is dat hoewel het verhaal in Canada speelt, er een rodeo-feest gaande is - nooit in Canada geweest, maar rodeo lijkt mij meer iets voor de VS en dan nog de meer zuidelijke staten...
Dit is niet degene die komt. Er komt een nieuwe tv-versie geschreven door Russell T. Davies (o.a. schrijver van Dr. Who).
http://www.imdb.com/title/tt5051278/?ref_=nm_flmg_wr_1
[quote=Calva] Op FT heb je (waarschijnlijk) mensen die echt na gaan denken na het zien van een film (ik ben er ook zo een :P), maar het grote publiek denk echt niet zo veel na wat er nou bedoeld wordt met zo'n film en wat de achterliggende gedachte is.
[/quote]
Dat is een uitspraak die ik in mijn oren moet knopen, maar dat is inderdaad de enige manier om te verklaren waarom sommige films met een matig scenario toch publieksfavorieten zijn.
Ik kan moeilijk zeggen dat deze film slecht is, maar waarom ie zo hoog scoort snap ik echt niet. Het verhaal is niks bijzonders en al vaak gedaan in tijdreisfilms: als je één ding verandert is alles weer anders. Maar waarom hij deze gave heeft of waarom het perse samenhangt met die dagboeken, daar wordt niks duidelijk over (alleen dat het erfelijk is): de meeste tijdreisfilms hebben in ieder geval nog een tijdmachine of iets dergelijks.
Ook wordt het steeds deprimerender naar het eind en ik vind Ashton Kutcher een vreemde keus voor zo'n serieuze film.
Op zich een leuke horror met een paar erg goede schrikeffecten, maar aan het eind wordt er helaas een vreemde en wat verwarrende draai aan het verhaal gegeven - zonde is dat toch altijd bij een film die op zich goed is.
[quote=MovieMazzter][spoiler] want hoe kon Ira Levinson ooit bevroeden dat Luke als enige op dat eerste schilderij zou bieden en het schilderij in zijn bezit zou krijgen [/spoiler] [/quote]
[spoiler]Dat had Ira ook niet speciaal voor Luke bedoeld, het werd Luke maar het had ook iemand anders kunnen zijn. Voor het verhaal is het natuurlijk het meest passend dat het Luke werd.[/spoiler]
Inderdaad een heel aardige film, romantisch maar niet op een overdreven of typisch tranentrekkende manier.
Dat stierenrijden ziet er wel heftig uit. Stieren moeten het wel vaak ontgelden in 'sport', stierenvechten in Spanje of dit.
[quote=Banned]De UK schijf is exact dezelfde als de Nederlandse. 100% er staat zelfs een kijkwijzer logo op de schijf.[/quote]
Bedankt. Commentaar staat erop inderdaad. Ik vind het erg vreemd en slordig dat het niet vermeld staat op de hoes bij de Nederlandse dvd, staat het wel achterop de UK dvd vermeld?
[quote=Banned]Ik heb de UK Versie maar dat is dezelfde schijf als de nederlandse. Nu heb ik wel niet echt gelet op de extra's maar er zou volgens de cover een audiocommentaar op staan...[/quote]
Maar hoe weet je zeker dat de UK versie hetzelfde is als de Nederlandse? Ik denk wel dat het op de UK versie staat, maar bij de Nederlandse staan alle zelfde extra's achterop vermeld, behalve het commentaar...
Weet iemand die de Nederlandse blu-ray heeft of het audio commentaar van Del Toro er op staat? Ik vind het zo vreemd: alle extra's staan erop, maar geen commentaar.
als reactie op de film It
als reactie op de film Holidays
als reactie op de film Final Girl
als reactie op de film Gantz: O
als reactie op de film XX
als reactie op de film Secret in Their Eyes
als reactie op de film The Babysitter
als reactie op de film Gerald's Game
als reactie op de film Foxy Brown
als reactie op de film The Rezort
als reactie op de film The Exorcism of Molly Hartley
als reactie op de film The Revenant
als reactie op de film The Other Side of the Door
als reactie op de film Fargo
als reactie op de film Underworld: Blood Wars
als reactie op de film London Road
als reactie op de film De zaak Alzheimer
als reactie op de film Fifty Shades of Grey
als reactie op de film The Mists of Avalon
als reactie op de film Blue Velvet
als reactie op de film Out of the Dark
als reactie op de film Mission: Impossible
als reactie op de film Lady in the Water
als reactie op de film Jag är Ingrid
als reactie op de film Truck Turner
als reactie op de film I Know Who Killed Me
als reactie op de film XIII
als reactie op de film Nightbreed
als reactie op de film A Midsummer Night's Dream
als reactie op de film The Butterfly Effect
als reactie op de film Demonic
als reactie op de film The Longest Ride
als reactie op de film Crimson Peak
als reactie op de film Crimson Peak
als reactie op de film Crimson Peak