Filmtotaal Recensie
Regie: Michael Mann | Cast: Jamie Foxx (Max), Tom Cruise (Vincent), Jada Pinkett Smith (Annie), Mark Ruffalo (Fanning), Peter Berg (Richard Weidner), e.a.
Niemand filmt het nachtelijke Los Angeles zoals Michael Mann dat doet. In zijn versie van de stad worden de straten s nachts bevolkt door twee soorten mensen: schapen en wolven. De schapen, dat zijn de gewone burgers, mensen die zich alleen overdag op hun gemak voelen, wanneer niet uit ieder hoekje het gevaar tevoorschijn kan springen. Bij de wolven, zoals politieagent Vincent Hanna en dief Neil McCauley uit Manns meesterwerk Heat, gaat het bloed pas goed stromen na zonsondergang. Dan zijn zij wakkerder, alerter dan de rest, en staan al hun zintuigen op scherp. Michael Mann verstaat als geen ander de kunst om die gemoedstoestand op de kijker over te brengen. In Heat zit een scène waarin Hanna door een helikopter wordt afgezet bij een gereedstaande auto, waarna hij de achtervolging kan inzetten op McCauley, die anoniem over de snelweg zoeft. Met Hanna meekijkend scheuren we soepeltjes door het nachtelijke verkeer, links en rechts inhalend met soevereine zelfverzekerdheid. In Manns nieuwste film Collateral, die zich geheel gedurende één nacht afspeelt, wordt dit effect onder andere met behulp van digitale fotografie gemaximaliseerd. We bevinden ons voortdurend in dezelfde staat van verhoogd bewustzijn als huurmoordenaar Vincent en taxichauffeur Max, en staan zelf net zo op scherp als de twee mannen in de taxi.
De opening van Collateral doet sterk denken aan die van Heat: een anonieme professional arriveert bij het vallen van de avond in Los Angeles. De goedgeklede vreemdeling (een volmaakt gestileerde Tom Cruise) neemt op terloopse wijze de benodigde spullen voor zijn opdracht in ontvangst, stapt in een taxi, en noemt het eerste adres op zijn lijst. De taxi wordt bestuurd door Max (Jamie Foxx), die van plan is zijn eigen limo-service op te zetten, maar intussen al twaalf jaar lang vergroeid is met zijn tijdelijke baantje. Vincent biedt Max zeshonderd dollar om hem de stad rond te rijden: hij moet een aantal vrienden opzoeken, wat handtekeningen laten zetten, dat soort dingen. Helaas voor beide heren belandt het lijk van Vincents eerste doelwit plompverloren bovenop het dak van Max taxi. De hitman bedenkt zich geen seconde en zet zijn missie onverstoorbaar voort, met als zijn gijzelaar Max, die er nu voor moet zorgen dat Vincent zich aan zijn schema kan houden. De taxi verandert in een psychologisch slagveld, waarin Vincent genadeloos Max wensdromen en naïeve moralisme onderuit haalt, terwijl die op zijn beurt probeert door te dringen tot de mens achter Vincents nihilistische masker.
