Een postbode besluit om op de nationale feestdag de bezorging van de post in zijn dorp wat vlotter te laten verlopen, zoals hij eens gezien heeft in een film.
Regie: Jacques Tati | Cast: Jacques Tati (François), e.a. | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 1949
We leven in een hypersnelle maatschappij gedomineerd door managers die alles efficiënter en sneller willen en de modernste snufjes die alles gemakkelijke en eenvoudiger moeten maken. Vervelende bijkomstigheid is dat het er allemaal een stuk onpersoonlijker en ongezelliger op wordt. Jacques Tati had dit al snel ingezien. In zijn bescheiden oeuvre speelt de moderne vooruitgang een prominente rol. Afgezet tegen het leven van de enigszins achtergestelde dorpeling en fors uitvergroot doet hij ons er tevens de hilariteit en vooral absurditeit van inzien. Of het nu een hypermoderne keuken met hoogst overbodige of onduidelijke attributen in Mon Oncle is, of de postbode die in Jour de Fête naar Amerikaans voorbeeld met rapidité de post op de juiste plek probeert te bezorgen.
Jacques Tatischeff, bij wie naast zijn Russische komaf ook een druppel Nederlands bloed door de aderen vloeide, maakte slechts twee korte films, vijf speelfilms, één aan circus gewijde Zweedse televisiefilm en een onafgemaakte documentaire. Tati had ondanks het geringe aantal wapenfeiten een bewogen loopbaan met lange tussenperiodes. Zijn futuristische vierde speelfilmproject Playtime was een peperduur debacle dat leidde tot Tati's faillissement. En zijn laatste speelfilm, het met Nederlandse centen gefinancierde Trafic, markeerde in 1971 tevens het laatste optreden van Tatis eigen alterego Monsieur Hulot.
