Tokyo Story

Tokyo Story (1953)

As long as life goes on, relationships between parents and children will bring boundless joy and endless grief.

Een niet te missen, welhaast verplichte klassieker die gerestaureerd opnieuw in de bioscoop draait.
play
136 Min Japan

Ozu's laatste film in zwart-wit is misschien wel de donkerste van zijn meesterlijke familieportretten, met een diepe psychologische gelaagdheid. Hij volgt de parallelle paden van twee zussen die worstelen met een afwezige moeder, ongewenste zwangerschap en huwelijksperikelen. Tokyo Twilight, doordrenkt van winterse melancholie, toont de verwoestende effecten van huiselijke geheimen op het leven van twee zussen: de ongelukkig getrouwde Takako (Setsuko Hara) en de opstandige Akiko (Ineko Arima), een verloren ziel op drift in een wereld van nachtbars en achterkamers van mahjong-salons.

Alt titel
Tôkyô monogatari
Regie
Yasujiro Ozu
Cast
Kuniko Miyake, Sô Yamamura, Eijirô Tôno, Kyôko Kagawa, Nobuo Nakamura, Chishu Ryu, Chieko Higashiyama, Setsuko Hara, Haruko Sugimura, Shirô Osaka, Hisao Toake, Teruko Nagaoka, Mutsuko Sakura, Toyoko Takahashi, Tôru Abe, Sachiko Mitani, Zen Murase, Mitsuhiro Môri.
Release
03.11.1953
Release NL
03.02.2022

Filmtotaal Recensie

Regie: Yasujirô Ozu | Cast: Chishu Ryu (Shukichi Hirayama), Chieko Higashiyama (Tomi Hirayama), Setsuko Hara (Noriko Hirayama), e.a. | Speelduur: 136 minuten | Jaar: 1953

Tokyo Story is de beste film aller tijden. Althans, de laatste keer dat het Britse filmblad Sight & Sound de internationale filmwereld polste over de beste films aller tijden. Uit de inzendingen van ruim driehonderdvijftig regisseurs rolde Tokyo Story als winnaar. Zulke lof geeft een film een mooie reputatie, maar wekt voor nieuwkomers misschien ook wel te hoge verwachtingen op. En dat terwijl het niet eens regisseur Yasujiro Ozu's beste film is, maar slechts één van zijn meesterwerken. Samen met vier andere digitaal gerestaureerde klassiekers van Ozu is Tokyo Story door het hele land te zien.

Die andere vier films zijn allemaal kleurenfilms uit de laatste (korte) periode van Ozu's carrière. De eerste, Equinox Flower, dateert van 1958. Daarnaast gaan ook Good Morning, Late Autumn en zijn zwanenzang uit 1962, An Autumn Afternoon, draaien. Die laatste is een remake/variatie van zijn allermooiste film, Late Spring, die in het najaar te zien zal zijn als onderdeel van een groot retrospectief van de Japanse cinema dat eind september van start gaat in het EYE Film Instituut. Het zijn bijzondere films die de moeite waard zijn om in de bios te zien, onder meer vanwege Ozu's wonderschone kleurgebruik in de laatste jaren voor zijn dood. En om een completer beeld te krijgen van Ozu als filmmaker, inclusief de scheethumor in Good Morning en het drankgelag in An Autumn Afternoon.