Filmtotaal Recensie
Het vervolg op de kaskraker The Matrix haalt het bij lange na niet bij het origineel. Een aantal aardige scènes worden afgewisseld met dito oninteressante scènes die het ritme van de film verstoren en het verhaal ondermijnen.[/header][b]In 1999 werden mensen wereldwijd verrast door The Matrix, die over de gehele wereld veelal lovende kritieken verzamelden en een enorm succes werd. Als gevolg hiervan wilden de gebroeders Wachowski nog twee Matrix-films maken, en daar is The Matrix: Reloaded de eerste van, die in november gevolgd zal worden door The Matrix Revolutions.
De film lijkt in het begin te draaien om de aanval van de machines op de stad Zion, met 250.000 menselijke inwoners die bevrijd zijn uit de Matrix of in Zion geboren zijn. Maar eigenlijk is dat niet waar de film echt om draait, aangezien je ook helemaal niks maar dan ook niks van de eigenlijke aanval op Zion te zien krijgt. De film draait uiteindelijk meer om The One en zijn gezelschap, wat natuurlijk enigszins logisch is. Maar Morpheus is niet meer de eenzame profeet/guru op zoek naar zijn Messias, maar gewoon onderdeel van het leger van Zion, alhoewel hij nog wel en masse aanbeden wordt door de bevolking van Zion. Dit is een van de veranderingen die The Matrix: Reloaded aanbrengt aan het verhaal en de personages van de eerste film, wat de continuïteit niet echt ten goede komt en voor sommigen ook een teleurstelling vormt.
De film is over het algemeen lang niet zo indrukwekkend en verrassend als zijn voorganger dat eens was. Wat natuurlijk deels heel erg logisch is, want we weten inmiddels al wat The Matrix is en de manier van actiescènes filmen is inmiddels al uitgemolken in talloze plagiaten en parodieën, plus dat die methode natuurlijk maar eens echt kan verrassen. Maar daarnaast is het wel teleurstellend dat de echt indrukwekkende actie lang op zich laat wachten (ik was absoluut niet onder de indruk van de dansscène en vond m dan ook te lang) en dat de film in het begin deels bestaat uit een stel pseudo-filosofische gesprekken waar een variatie aan verschillende filosofieën op oppervlakkige wijze een klein beetje aan bod komen, maar nooit echt aanzetten tot diep nadenken, waar veel aandacht aan wordt besteed, waarna deze scènes weer abrupt worden onderbroken door al dan niet indrukwekkende actiescènes. Deze afwisseling is niet altijd even logisch en zorgt er deels voor dát er geen ruimte is voor échte filosofie, en dat men uiteindelijk aan het oppervlak blijft zweven, zonder echt het gevoel te hebben dat het belangrijk zou zijn om onder het oppervlak te kijken.
