Filmtotaal Recensie
Regie: Elli Hakami, Julian P. Hobbs | Speelduur: 88 minuten | Jaar: 2024
In de documentaire Sons of Ecstasy vertellen twee voormalige rivaliserende drugbazen over hun jaren 90 hoogtijdagen in Phoenix. Een relaas op het hoge tempo van pompende raves en de opwekkende, gekleurde pillen. De twee compleet tegengestelde gangsters vertellen over de opkomst en ondergang van hun drugbendes. Spannend, maar soms eenzijdig. Want pas op het einde komen andere partijen zoals rechercheurs aan het woord. En tel daarbij nog het charisma van de gangsters en hun fortuinrijke levensloop op. Is deze documentaire een verheerlijking van georganiseerde misdaad of zijn we echt gewoon het product van onze omgeving?
Sons of Ecstasy opent met een sympathieke opa die met zijn volwassen kinderen foto's uit hun jeugd bekijkt. Dan zegt hij: "Ik ben Salvatore Gravano oftewel Sammy The Bull. Ik ben een gangster." Later in het verhaal komt de kijker te weten dat hij als assistent van een Gambino-maffiabaas 19 mensen de dood injoeg. Maar ook dat hij een uitstekende vader in een hechte familie was. De Sopranos lijken niet ver weg tijdens hun glorieuze beginjaren op Staten Island. Alleen worden de moorden heel erg vergoelijkt. De man deed naar eigen zeggen gewoon wat van hem verwacht werd.
