Filmtotaal Recensie
Regie: Bertrand Bonello | Scenario: Bertrand Bonello | Cast: Louise Labèque (de adolescent), Julia Faure (Patricia Coma), Ninon François (Tess), Laetitia Casta (Sharon - stem), Gaspard Ulliel (Scott - stem), e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2022
Regisseur Bertrand Bonello begint Coma met een vijf minuten durende referentie naar zijn vorige werk, Nocturama uit 2016, en een uiteenzetting hoe de corona-lockdown geboorte heeft gegeven aan de film die je nu gaat zien. De monoloog wordt niet gesproken, maar in ondertitels gezet onder wazige beelden. Het is vijf minuten lang zelfgenoegzame interessantdoenerij, met als hoogtepunt de tegeltjeswijsheid: "Hoe hard de winter ook is, er komt altijd lente." Daarop volgt vijf kwartier oninteressante narratieve en cinematografische vondsten en pseudofilosofisch geneuzel, die driedubbel zo lang voelen.
Patricia Coma is een mysterieuze internetpersoonlijkheid die een kanaal heeft dat de kijker leert beter te leven. Ze kijkt bloedserieus in de camera onderwijl strooiend met tips en wijsheden. Ook presenteert ze een paar uitvindingen, met als belangrijkste de Revelator: een Rubiks kubus-achtig spelletje met de twist dat je het nooit kunt verliezen. Snap je het? De mens heeft geen controle over zijn eigen keuzes; vrije wil bestaat niet. Diep zeg. De narratieve mogelijkheden rond dit thema en het speeltje worden tot in den treure uitgemolken. Zo is er een droomachtige 'free zone' (limbo) waar je wel op de Revelator kunt verliezen. Zou dit dan de plaats zijn waar je echt jezelf bent?
