Filmtotaal Recensie
Regie: Tatiana Scheltema Speelduur: 54 minuten | Jaar: 2024
"Nederland is een land waar rechtvaardigheid hoog in het vaandel staat. Daar staat het om bekend." De woorden worden bemoedigend uitgesproken in Esther en de Wet, maar klinken vooral onheilspellend. Shell verdient in de jaren negentig miljarden aan olie in het Ogoniland in Nigeria. Het enige dat de bevolking terugkrijgt is bodemverontreiniging en uitbuiting. Negen kopstukken van het lokaal verzet hiertegen worden in 1995 na een schijnproces geëxecuteerd. De rechtszaak in Nederland gaat erover of Shell dit bij de Nigeriaanse overheid heeft georkestreerd. Komt de onderste steen boven, of kunnen de koppen stevig in het zand blijven zitten?
De documentaire volgt Esther Kiobel, weduwe van een van de slachtoffers, in haar strijd om gerechtigheid. We zien haar duizend dollar lenen bij een woekeraar, om vervolgens kenbaar te maken dat ze een schikking van 700.000 dollar afwees. Haar stem moet gehoord worden en de waarheid moet boven tafel komen, hoeveel oud zeer het ook naar boven brengt. Als de Shell-advocate op kille wijze zegt dat ze begrip heeft voor het leed van Esther, maar steevast begint over 'zogenaamde betrokkenheid' - haar vingers doen aanhalingstekens na - houdt Esther Kiobel het voor de zoveelste keer niet droog.