Eerbetoon aan een Amerikaanse honkballegende in de winter van zijn leven.
Volg Mays' leven vanaf zijn eerste jaren bij het spelen in Birmingham, om deel uit te maken van de eerste televisiewedstrijden in New York, en later tijdens het hoogtepunt van de burgerrechtenbeweging in het Westen.
Regie: Nelson George | Speelduur: 94 minuten | Jaar: 2022
Willie Mays is een Amerikaanse sportlegende die voor de verandering zowaar wél een introductie behoeft. Want waar OJ Simpson cultureel relevant bleef door Nicole Simpson te vermoorden en Joe DiMaggio tenminste nog genoemd wordt in een liedje van Billy Joel, zal de carrière van deze honkbalgrootheid de meesten niet meer helder op het netvlies staan. Kunnen de granuleuze beelden uit de jaren veertig tot en met zeventig, gekoppeld aan interviews met nog verrassend vitale ingewijden de goede oude tijd doen herleven?
In anderhalf uur vertelt [i]Say Hey, Willie Mays![i] vrij feitelijk en chronologisch over Willie Mays, de tweede zwarte honkballer die eind jaren veertig segregatie overstijgt en het tot de Major League schopt. Mays is veelzijdig als een Zwitsers zakmes en zijn atletische grootsheid wordt vooral opgehangen aan momenten als 'The Catch' op een beslissend moment in 1954 en zijn beroemde basketcatchtechniek. Honkbal is berucht om hoe saai het spel voor niet-fans kan ogen, maar de liefde voor de sport is in de uitvoering evident. Regisseur Nelson George maakt van zijn documentaire een echt eerbetoon aan zowel Mays als honkbal.
