Filmtotaal Recensie
Regie: Patricio Guzmán | Scenario: Patricio Guzmán | Speelduur: 83 minuten | Jaar: 2022
Mi País Imaginario volgt vol optimisme het verloop van de Chileense volksopstand die startte in 2019. Toen barstten protesten los nadat de toenmalige regering de prijzen voor metrokaartjes wilde verhogen. Na die vroege dagen met brute repressie zag de staat zich uiteindelijk gedwongen om een commissie opdracht te geven een alternatief te ontwikkelen voor de huidige grondwet, die stamt uit de tijden van Pinochets dictatuur. Maar de documentaire kapt af vóór het referendum over het voorstel van die commissie, waar tweeënzestig procent tegen stemde. Voor tegenvallers geen plaats.
Desalniettemin voelt de roep om een faire grondwet als een ontwikkeling vanuit de basis die decennia terug was ingezet en door zal gaan. In de terugkeer naar zijn vaderland Chili trekt regisseur Patricio Guzmán een rode draad van de politieke strijd in 1973 tot het heden. Hij maakt dan ook al zijn hele carrière films over zijn land, met onder andere het driedelige La Batalla de Chile over de val van president Salvador Allende. Een oeuvre waar hij graag naar refereert in persoonlijke voice-overs. Soepeltjes wisselen de joelende mensen van toen af met die van de tegenwoordige opstand, waarin alleen het zwart-wit weggeeft wat de verleden tijd is.
