Mehmet is een jonge man die zijn geld verdient door papier te verzamelen. Zijn grootste sponsor in het leven is Tashin Baba. Mehmets leven wordt helemaal anders als hij een achtjarige jongetje genaamd Ali ontmoet.
Regie: Can Ulkay | Scenario: Ercan Mehmet Erdem | Cast: Çagatay Ulusoy (Mehmet), Emir Ali Dogrul (Ali), Ersin Arici (Gonzi), Turgay Tanülkü (oom Tahsin), Selen Öztürk (moeder) e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2020
Hoe kun je lachen als zo veel mensen op straat huilen? Met die gedachte begint het Turkse melodrama Paper Lives. In het straatleven van Istanbul treffen we Mehmet aan, een afvalverzamelaar met een nierziekte. Als hij op een avond de telling in zijn vuilnismagazijn afrondt, vindt hij onder het karton in een van de ophaalkarretjes een klein jongetje. Ali zegt te worden geslagen door zijn stiefvader en niet naar huis te kunnen. Mehmet ontfermt zich over het ventje en belooft hem te helpen om zijn moeder te redden uit de klauwen van boze stiefpa.
Emir Ali Dogrul is een briljant gecast jochie. Ali ziet er echt uit als een bangige kitten die je zo snel mogelijk gerust wilt stellen met een knuffel. Zeker in zijn eerste scène geloven we zijn trauma. En Ulusoy zet zijn redder neer met een warme lach, maar ook met de bruutheid van een tijger zodra de kleine ook maar een klein beetje bescherming nodig heeft. Zelfs Mehmets grootste vertrouweling Gonzi moet het met een stevige grip om zijn keel bekopen, wanneer hij Ali iets te lang alleen heeft gelaten.
