Filmtotaal Recensie
Regie: Ian Samuels | Scenario: Lev Grossman | Cast: Kyle Allen (Mark), Kathryn Newton (Margaret), Jermaine Harris (Henry), Anna Mikami (Phoebe), Josh Hamilton (Daniel), e.a.| Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2021
Groundhog Day heeft de laatste jaren een interessante nieuwe functie gekregen: aanduiding voor een verhaalformule. Maak iemand steeds opnieuw dezelfde dag mee? Dan beleeft hij of zij 'een Groundhog Day'. Wordt die persoon aan het eind van die dag bruut vermoord? Prima, dan classificeren we het als een slasher-Groundhog Day. Vecht de hoofdpersoon tijdens deze steeds herhalende dag tegen buitenaardsen? Oké, dan is het alieninvasie-Groundhog Day. Het lijkt logischer om voor dit type film een neutrale term te gebruiken, maar de komedieklassieker met Bill Murray is nu eenmaal de meest bekende en geliefde van zijn soort, evenals de meest pure variant. En er is precedent voor het vernoemen van een formule naar een filmtitel: wanneer een verhaal vanuit verschillende invalshoeken wordt verteld, noemen we dat al snel 'een Rashomon'.
The Map of Tiny Perfect Things gaat ervan uit dat gemiddelde filmkijker wel bekend is met de Groundhog Day-formule en slaat daarom de gebruikelijke openingsakte maar gewoon over. We hoeven dus niet te zien hoe tiener Mark voor de eerste keer een dag doorkomt en vervolgens doorkrijgt dat hij die dag steeds opnieuw moet beleven. In plaats daarvan ontmoeten we hem wanneer hij al geruime vastzit op deze dag en aardig verveeld begint te raken. Of eigenlijk vooral eenzaam, aangezien hij de enige is op wie zijn dagelijkse belevenissen enige impact hebben. Maar dan is daar ineens een nieuwe factor: een leeftijdsgenote blijkt in exact hetzelfde schuitje te zitten.
