Filmtotaal Recensie
Regie: George C. Wolfe | Scenario: Ruben Santiago-Hudson | Cast: Viola Davis (Ma Rainey), Chadwick Boseman (Levee), Colman Domingo (Cutler), Glynn Turman (Toledo), Michael Potts (Slow Drag), Jeremy Shamos (Irvin), Jonny Coyne (Sturdyvant), Taylour Paige (Dussie Mae) e.a. | Speelduur: 94 minuten | Jaar: 2020
Levee Green vindt zichzelf een hele peer. De platenproducent van Ma Rainey, de grote voorvrouw van zijn band, heeft zijn swingende versie van haar bekendste lied uitgekozen om op te nemen. Ook wil hij een paar van Greens eigen songs op plaat zetten. Maar wanneer Ma zelf in de studio verschijnt, maakt ze snel een einde aan Levee's arrogante illusies dat 'Ma Rainey's Black Bottom' ook maar een beetje op een andere manier wordt gespeeld dan zij wil. Zeker de spetterende intro van Levee gaat op de schop, want daar mag haar neefje wat inspreken. Enige probleem: hij stottert als een malle.
Deze omstandigheden vormen vooral het toneel voor de onderhuidse spanningen tussen de oude garde in de bluesmuziek van 1927 en de golf van swingende nieuwelingen, maar ook die tussen de zwarte muzikanten en de bazen die de muziekwereld in handen hebben. Centraal staat de fictieve Levee, het allerlaatste filmpersonage van de dit jaar overleden Chadwick Boseman. We zien hoe hij met gemak scènes naar zijn hand zet, ook al is hij omringd door tal van getalenteerde acteurs. Boseman bezweert de camera met zijn charme. Een shot waarin je hem alleen maar ziet luisteren is al een feest voor het oog. Hij speelt het beheerst en spetterend tegelijk.
