Filmtotaal Recensie

Regie: Derrick Borte | Scenario: Carl Ellsworth | Cast: Caren Pistorius (Rachel), Russell Crowe (The Man), Gabriel Bateman (Kyle), Austin P. McKenzie (Fred), Lucy Faust (Rosie) e.a.| Speelduur: 91 minuten | Jaar: 2020

De begintitels van Unhinged bestaat uit een montage van beelden die opvallend veel lijkt op die van The First Purge. Maar waar laatstgenoemde een nabije toekomst toont waarin de Verenigde Staten op de rand van de afgrond staat, bevat de montage van Unhinged louter hedendaagse beelden van verkeersagressie. Geen dystopie, maar voor velen een alledaags tafereel. Toch is het idee hetzelfde: de beelden schetsen een wereld die uit zijn voegen hangt, waarmee de kijker voldoende is geïnformeerd over het verhaal dat zich vervolgens daarin zal voltrekken. In de Purge-films resulteert die wereld in een nacht waarin iedereen zijn agressie ongebreideld op anderen kan botvieren. In Unhinged blijkt dat we dat nu in het verkeer al volop doen.

Voor alleenstaande moeder Rachel stapelen de kleine frustraties zich in de openingsfase geleidelijk op: verslapen, irritaties over haar inwonende broer, ontwikkelingen in haar vechtscheiding en ontslagen door een cliënt. Met zo'n ochtend helpt het uiteraard niet dat ze de dichtgeslibde wegen van Los Angeles op moet om haar kind naar school te brengen. Best begrijpelijk dus dat ze even stevig claxonneert wanneer de auto voor haar niet in beweging komt wanneer het stoplicht op groen springt. Dat blijkt echter tegen het zere been van de suffende automobilist, die haar inhaalt en zijn excuses maakt, maar erop staat dat Rachel hetzelfde doet. Wanneer ze geërgerd aangeeft dat niet te zullen doen, beschouwt hij dat als een oorlogsverklaring.

Lees verder