Filmtotaal Recensie
Regie: Ben Sombogaart | Scenario: Marian Batavier, Paul Ruven | Cast: Josephine Arendsen (Hannah), Aiko Beemsterboer (Anne), Stefan de Walle (Vader Frank), Roeland Fernhout (Vader Goslar) e.a. | Speelduur: 103 minuten | Jaar: 2021
Verhalen over de oorlog gaan meestal over soldaten. Over Britse bevrijders of lokale verzetsmensen, dappere krijgers die hun leven in de waagschaal leggen in een heldhaftige strijd tegen het grootste onrecht uit de westerse geschiedenis. Zo niet Mijn Beste Vriendin Anne Frank. Dit keer richt de schijnwerper zich op het leven van het slachtoffer, Hannah, iemand die tegen wil en dank betrokken is geraakt bij deze strijd en dit onrecht. Ze probeert vooral een zo normaal mogelijk leven van een pubermeisje te leiden. Toevallig is ze ook nog eens de hartsvriendin van wat later het bekendste holocaustslachtoffer ter wereld blijkt te worden.
Anne Frank was toch vooral een doorsnee Amsterdams tienermeisje. Het is makkelijk dit te vergeten door de wereldwijde bekendheid van haar dagboek en van de rij bij het aan haar leven gewijde museum. Een doorsnee meisje dat zich vooral bezighield met jongens, buitenspelen, roddels binnen de vriendinnenclub en stiekem vieze liedjes zingen op school. Om dit te illustreren wordt het verhaal nu eens niet verteld vanuit Anne zelf, maar vanuit Hannah, wier leven vrijwel gelijk was aan dat van Anne. Alleen op enkele cruciale punten bepaalde het lot anders. Het verhaal van de één, van de ongelukkige, bleek voor de eeuwigheid. Het verhaal van de meer gelukkige werd voor altijd verbonden aan het verhaal van haar in de oorlog achtergebleven vriendin.