Filmtotaal Recensie

Regie: Elia Suleiman | Cast: Elia Suleiman (Elia Suleiman), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2019

De wereld zit vol absurde gebeurtenissen, zeker als je door de ogen van Palestijns regisseur Elia Suleiman kijkt. In It Must Be Heaven speelt Suleiman zichzelf en observeert het vreemde van alledaagse gebeurtenissen. Het publiek volgt Elia Suleiman tijdens zijn geslenter door Nazareth, Parijs en New York. Steeds zien we wat het hoofdpersonage observeert. Met zijn melancholische blik vangt Suleiman een Kafkaëske wereld, waarin Parijs en New York niet heel veel lijken te verschillen van Palestina.

In eerdere films liet de cineast al zijn unieke stijl zien, die nog het meest doet denken aan een moderne Palestijnse variant van Buster Keaton of Jacques Tati. In It Must Be Heaven is dat niet veel anders. Deze film bestaat in feite uit een reeks sketches, waarbij Suleiman telkens de observant is. Een uitzondering is de hilarische openingsscène met een christelijke optocht richting een kerk. De mensen in de kerk weigeren de deuren te openen en de toon van de bisschop wordt steeds dreigender. Uiteindelijk besluit de bisschop het heft in eigen handen te nemen en geweld te gebruiken om de kerk in te komen. Niet alleen is deze scène bijzonder grappig, hij staat ook open voor meerdere interpretaties. Onder elk moment zit eigenlijk nog wel een politieke laag. Zelden is de situatie alleen maar grappig. In Palestina ligt de focus op het alledaagse. Zo is er de buurman die zegt goed voor de citroenboom van Suleiman te zorgen, maar op het moment dat Elia niet kijkt de citroenen steelt.

Lees verder