Filmtotaal Recensie
Regie: Shawn Ku | Scenario: John Stuart Newman | Cast: Nicolas Cage (Frank), Noah Le Gros (Joey), Karolina Wydra (Simone/Jennifer), Benjamin Bratt (Q), Mohamed Karim (Jimmy the Dragon) e.a. | Speelduur: 113 minuten | Jaar: 2019
Naar verluidt heeft de digitale verjongingskuur voor de hoofdrolspelers van The Irishman het budget van die film met tientallen miljoenen dollars opgeblazen. En dat terwijl Martin Scorseses drieënhalf uur durende gangsterepos toch al niet bepaald goedkoop was om te maken. Het eindresultaat van de vele manuren werk waarvoor Netflix al dat geld ophoestte, was iets waarvoor "leuk geprobeerd" zo ongeveer meest positieve compliment was. Ooit zal deze techniek dusdanig geperfectioneerd zijn dat je er niet door afgeleid raakt, maar tot die tijd is het wijs digitaal verjongde acteurs te beperken tot een handvol shots of een enkele scène. Of neem een voorbeeld aan producties die geen tientallen miljoenen te verbrassen hebben aan een techniek die nog niet voldoende is uitontwikkeld, en cast gewoon een jongere acteur die enigszins op de hoofdrolspeler lijkt. De openingsscène van A Score to Settle laat zien dat dat nog altijd prima werkt.
Toegegeven, de makers van deze film hebben het geluk dat hoofdrolspeler Nicolas Cage afkomstig is uit een filmfamilie. Aldus is het een uiterst logische keuze zijn acterende neef te laten opdraven als zijn jongere zelf. Maar die simpele casting werkt verrassend goed, al was het maar omdat de goedgelijkende Bailey Coppola de lichaamstaal van Cage sterk weet te vangen. Wel jammer dus dat zijn teksten worden uitgesproken met zijn eigen stem, die totaal niet klinkt als die van zijn oom. Zo moeilijk is dat markante stemgeluid van Cage toch niet te imiteren? Desnoods laat je hem deze scène zelf nasynchroniseren.