Abas stuurt met zijn gammele bus door de chaos van het door aanslagen getoffen kabul. Verderop worden de jonge tiener Afshin en broertje Benjamin meegenomen naar een gedenkplek waar portretten van de slachtoffers verzameld zijn.
Regie: Aboozar Amini | Speelduur: 88 minuten | Jaar: 2018
In Kabul, City in the Wind oogt de Afghaanse hoofdstad regelmatig als het decor voor een postapocalyptische film. Bussen die überhaupt nog kunnen rijden zijn gammel en hebben kogelgaten in de portieren, olie en auto-onderdelen zijn schaars geworden, poederachtig stof hangt in de lucht en alles is bedekt onder een dikke laag zand. Kortom: er is weinig fantasie voor nodig om te zien hoe een personage als Mad Max in dit plaatje zou passen. Hoewel de setting heel troosteloos aandoet, zijn er soms toch sprankjes hoop en geluk te bespeuren in het dagelijkse leven van enkele Afghanen.
Aan de hand van twee verschillende verhalen schetst Kabul, City in the Wind een waarheidsgetrouw beeld van het leven in de titulaire stad. Chauffeur Abas is een zelfverklaarde sjacheraar en zoekt naar nieuwe onderdelen voor zijn defecte bus. Hij heeft zichzelf flink in de schulden gestoken en het duurt dan ook niet lang voordat zijn schuldeisers op de stoep staan. Om het dagelijkse leed een beetje te verzachten rookt Abas om de haverklap hasj met zijn collega's en vrienden.
