Filmtotaal Recensie
Regie: Christopher Landon | Cast: Jessica Rothe (Tree Gelbman), Israel Broussard (Carter Davis), Phi Vu (Ryan Phan), Suraj Sharma (Samar Ghosh), Sarah Yarkin (Dre Morgan) e.a.| Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2019
Hoewel er door de jaren heen enorm veel vervolgen zijn gemaakt op slasherfilms, leent dit type film zich daar niet altijd even goed voor. Veel van dit soort films eindigen immers met het ontmaskeren en doden van de moordenaar, waardoor de makers van vervolgdelen zich in bijzonder vreemde bochten moeten wringen om deze dreiging te kunnen terugbrengen. Wederopstandingen, copycats, opvolgers... het is allemaal al eens gedaan. Het vervolg op Happy Death Day hanteert zowaar een methode die waarschijnlijk nog niet eerder is gebruikt is in de slashergeschiedenis: een nieuwe moordenaar vanwege een alternatief universum. Dat klinkt waarschijnlijk volslagen belachelijk, maar past eigenlijk prima in een reeks als deze. Het spelen met tijd en ruimte zit immers al in het DNA van de eerste film.
Een vervolg op Happy Death Day lijkt mogelijk een zinloze onderneming omdat tegen het einde alles prima was afgerond, maar er stond natuurlijk nog wel een prangende vraag open: waarom beleefde hoofdpersoon Tree constant dezelfde dag opnieuw? Toegegeven, de voornaamste inspiratiebron Groundhog Day gaf evenmin een verklaring waarom de norse weerman Phil Connors steeds maar weer op dezelfde dag wakker werd, maar de insteek van die film was dan ook dat deze hoofdpersoon een beter mens moest leren worden en daarbij wel wat herkansingen kon gebruiken. Best aannemelijk dus dat daar een hogere macht achter zat. Bij Happy Death Day gaat die vlieger niet op, aangezien het een heel ander type film was: een slasher met een knipoog, waarin het draaide om het ontmaskeren van een moordenaar. Persoonlijke groei als gevolg van de situatie was meer een bonus dan een vereiste.
