Filmtotaal Recensie
Regie: Michael Moore | Speelduur: 128 minuten | Jaar: 2018
Op de filmografie van Michael Moore prijken nu twee documentaires met een nagenoeg identieke titel: Fahrenheit 9/11 en Fahrenheit 11/9. Om onderscheid te kunnen maken is het belangrijk om te weten dat beide titels naar een andere datum verwijzen. Het zijn datums die zowaar een omslagpunt markeren in de recente Amerikaanse geschiedenis en politiek. Voor Fahrenheit 9/11 nam Moore de aanslagen van 11 september 2001 als vertrekpunt voor een kritisch betoog tegen het presidentschap van George W. Bush en zijn 'war on terror'. Daarentegen verwijst zijn Fahrenheit 11/9 naar 9 november 2016, de dag waarop vele Amerikaanse burgers geschrokken ontwaakten met het nieuws dat Donald Trump was verkozen tot president van de Verenigde Staten. Moore vraagt zich daarbij hardop af: 'How the fuck did this happen?'
Vooropgesteld: Michael Moore is een activist, geen journalist. Als het aankomt op journalistieke betrouwbaarheid dan zijn er bij al zijn documentaires grote vraagtekens te plaatsen. Tijdens het afnemen van interviews in een privésetting komt de neiging van de beroepsprovocateur om snelle, behapbare conclusies te trekken vrij vlot aan het licht. Geen beste eigenschap als je het nastreven van objectiviteit voorop hebt staan. Maar daar is het Michael Moore ook helemaal niet om te doen. In zijn maaksels is framing domweg een eufemisme: met behulp van propagandistische trucjes wrijft Moore zijn politieke visie in de ogen en oren van zijn publiek.
