Filmtotaal Recensie
Regie: Christophe Honoré | Cast: Vincent Lacoste (Arthur Prigent), Pierre Deladonchamps (Jacques Tondelli), Denis Podalydès (Mathieu), Adèle Wismes (Nadine), Tristan Farge (Loulou) e.a. | Speelduur: 132 minuten | Jaar: 2018
De Franse speelfilm Plaire, aimer et courir vite (in het Engels uitgebracht onder de titel 'Sorry Angel') was eerder dit jaar geselecteerd voor het filmfestival van Cannes en kreeg daar overwegend positieve kritieken. Nu mag deze film van regisseur Christophe Honoré beginnen aan zijn ronde door de Neerlandse bioscopen. Een liefdesverhaal over homoseksualiteit is nog altijd een populair thema in films. Denk alleen al aan het succes van de recent verschenen films Call Me by Your Name en Love Simon. Met Plaire, aimer et courir vite krijgen we een nieuw kijkje in de nog altijd met schaamte en afkeer omgeven homowereld. Maar heeft Honoré iets nieuws te brengen in het genre?
Het is 1993. Het homomilieu van Frankrijk is diep geraakt door de aids-crisis. Het aanvankelijke stigma over aids is dan inmiddels grotendeels doorbroken, maar de diagnose betekende nog altijd de dood. Parijzenaar Jacques, een toneelschrijver en alleenstaande vader, ontmoet de veel jongere student Arthur in de donkerte van een bioscoopzaal. Het is het begin van een bijzondere relatie tussen de rusteloze, wulpse Arthur die zoveel mogelijk van het bloeiende homoleven wil proeven en de afstandelijkere Jacques, zelf ook hiv-positief en wetende dat zijn dagen geteld zijn. Bewust houdt hij de boot dan ook een beetje af, maar zijn genegenheid voor Arthur valt niet altijd even gemakkelijk te onderdrukken. "Ik lees meestal overleden schrijvers", merkt Arthur op tijdens zijn eerste avond met Jacques, die daar ietwat cynisch op antwoordt dat hij dan niet lang meer hoeft te wachten. Het is een van de eerste tekenen dat deze liefde geen toekomst kent.
