Filmtotaal Recensie
Regie: Jon M. Chu | Cast: Constance Wu (Rachel Chu), Henry Golding (Nick Young), Michelle Yeoh (Eleanor Young), Awkwafina (Peik Lin Go), Gemma Chan (Astrid Young Teo) e.a.| Speelduur: 120 minuten | Jaar: 2018
Er zijn veel mensen die met interesse naar Crazy Rich Asians hebben uitgekeken, maar niet per se vanwege zijn inhoud. Wat vooral intrigeert is of de film zal aanslaan op basis van zijn uiterlijk. De geheel Amerikaanse productie heeft namelijk een volledig Aziatische cast. Dat klinkt hopelijk niet bijster schokkend, maar een dergelijke film zou tien jaar geleden waarschijnlijk niet zijn gemaakt. In ieder geval niet voor een budget van enkele tientallen miljoenen. Echter, de roep om meer diversiteit in de filmwereld is sindsdien steeds luider geworden en het grote succes van Black Panther heeft onlangs al laten zien dat een overwegend zwarte cast niet langer hoeft te gelden als handicap, maar ook kan worden ingezet als verkoopargument. Met Crazy Rich Asians wil Hollywood uitproberen of een enigszins vergelijkbaar succes kan worden behaald door te appelleren aan de bijna twintig miljoen Amerikanen met een Aziatische achtergrond.
Dat maakt van Crazy Rich Asians een boeiend marketingobject om in de gaten te houden, maar bij dergelijke gevallen wil men de film zelf nog weleens vergeten. Het is namelijk zeldzaam dat een directe lijn kan worden getrokken tussen de verkoopbaarheid van een film en zijn kwaliteiten. Uiteraard zijn zowel de filmindustrie als het filmkijkend publiek gebaat bij meer inclusiviteit, maar de mate waarin diversiteitsquota worden behaald zegt bijzonder weinig over hoe goed of slecht de geproduceerde films uiteindelijk zullen zijn. Want zelfs wanneer een film een perfecte representatie biedt van de samenleving, kan deze alsnog onderuitgaan op scenario, acteerwerk, geluid, montage, muziek, camerawerk en de vele andere aspecten die het medium vormen.