Filmtotaal Recensie
Regie: Johannes Roberts | Cast: Sophie Nélisse (Mia), Corinne Foxx (Sasha), Brianne Tju (Alexa), Sistine Stallone (Nicole), John Corbett (Grant), e.a.| Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2019
In hedendaags Hollywood mogen titels geen enkele twijfel laten bestaan over de aard van vervolgfilms. De tijd waarin Chinatown werd opgevolgd door The Two Jakes en Terms of Endearment door The Evening Star ligt ver achter ons. Vandaag de dag dient simpelweg de titel van het eerste deel te worden aangehouden, gevolgd door een cijfer of een subtitel. Deze halsstarrigheid resulteert sporadisch in vervolgdelen waarvan de hoofdtitel totaal niet meer van toepassing is op de inhoud. Zo waren er geen Hongerspelen meer te bekennen in de twee laatste Hunger Games-films, maar bleef die titel gewoon behouden. En dat de Madagascar-vervolgen zich niet meer af op het Afrikaanse eiland afspeelden, weerhield men er niet van om deze naam gewoon in de titel te houden. Meestal wordt deze idiotie enigszins geneutraliseerd door een goed gekozen subtitel, maar in het geval van 47 Meters Down: Uncaged was zelfs dat te veel gevraagd.
In deze film wordt namelijk niet gedoken naar een diepte van zevenenveertig meter en een kooi komt er evenmin in voor. Dat terwijl in voorganger 47 Meters Down twee zussen al redelijk snel 'uncaged' waren nadat ze met een haaibestendige kooi naar de zeebodem waren gezonken. Dat een prima film als deze het moet doen met zo'n goedkope vervolgtitel om te kunnen scoren op naamsbekendheid, is vooral frustrerend omdat hij slechts met moeite een vervolg kan worden genoemd. Het verhaal van de vorige film wordt immers niet opgevolgd, noch zien we personages terugkeren. Het is enkel de opnieuw gehanteerde formule van twee duikende zussen die het met haaien aan de stok krijgen waardoor kan worden gesproken van een thematisch vervolg. Of eigenlijk meer een vrije remake, zoals de latere Final Destination-films simpelweg het verhaal van de eerste film opnieuw vertelden met nieuwe personages en andere sterfgevallen.
