Filmtotaal Recensie
Regie: Christopher Nolan | Scenario: Christopher Nolan | Cast: John David Washington (The Protagonist), Robert Pattinson (Neil), Elizabeth Debicki (Kat), Kenneth Branagh (Andrei Sator), Dimple Kapadia (Priya) e.a.| Speelduur: 150 minuten | Jaar: 2020
Dat Christopher Nolan ooit een film zou maken over tijdreizen, was natuurlijk een kwestie van ehm... tijd. Wanneer vroeg in Tenet een simpel klokje een uur wordt teruggedraaid, lijkt dat een bewuste knipoog van de immer met tijd goochelende filmmaker. Maar je kunt het ook zien als een indicatie dat de gehanteerde tijdreisregels wel wat complexer zullen zijn dan eventjes de klok terugdraaien. Al relatief snel wordt de centrale gimmick gepresenteerd: een omgekeerde ervaring van tijd. Aangezien Nolans oeuvre zich laat samenvatten als een intellectuele puzzelvariant van macho-onderwerpen, hoeven we niet verrast zijn dat dit concept wordt uitgelegd middels een pistool: bij een schot worden kogels niet afgevuurd, maar gaan ze terug in het vuurwapen. Maar deze technologie blijkt ook toepasbaar op mensen, met alle complicaties van dien.
Nu is Christopher Nolan lang niet de eerste die een dergelijk verhaalelement hanteert. Zo introduceerde T.H. Whites hervertelling van de Arthuriaanse legende 'The Once and Future King' al een achterwaarts in de tijd levende Merlijn. Dus wanneer in dat verhaal de jonge Arthur voor het eerst kennismaakt met de oude tovenaar, markeert dat voor laatstgenoemde het afscheid van iemand die hij jaren heeft gekend. Tenet werkt vergelijkbaar, maar net ietsje anders. Waar Merlijn nog wel in staat was te communiceren met mensen die tijd op de gebruikelijke manier ervaren, verkeren 'geïnverteerde' mensen in Tenet consequent in de achteruitmodus. In hun eigen beleving doen ze alles normaal, maar eenieder die voorwaarts in tijd gaat, ziet hen achteruit wandelen en hoort ze achterstevoren praten.
