Filmtotaal Recensie
Regie: Philippe de Chauveron | Cast: Christian Clavier (Jean-Etienne Fougerole), Ary Abittan (Babik), Elsa Zylberstein (Daphné Fougerole), Cyril Lecomte (Erwan Berruto), Nanou Garcia (Isabelle Cheroy ) e.a.| Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2017
Door de recente vluchtelingencrisis kwamen onlangs links en rechts weer eens fel tegenover elkaar te staan. Hoeveel Syrische vluchtelingen moesten er worden opgevangen? Wie wel, wie niet? Voor hoelang? Allemaal vragen waarover uitgebreid kan worden gedebatteerd, maar helaas verviel het meer in een ordinaire ruzie waarin met de gebruikelijk verwijten werd gesmeten. Zo meende links dat rechts geen menselijkheid toonde en vond rechts dat links het realistisch haalbare uit het oog verloor. Dat laatste werd vaak kracht bij gezet met het welbekende: "Als je het zo belangrijk vindt dat de vluchtelingen worden opgevangen, dan haal ze toch lekker in huis?" Pure kul natuurlijk want zo werkt vluchtelingenopvang niet, maar blijkbaar een handige simplificatie van een complex vraagstuk. À Bras Ouverts gebruikt dit 'idee' als springplank voor een lollig bedoeld cultuurconflict.
Overigens draait het hierin niet om Syrische vluchtelingen, maar om zigeuners. Het moet immers wel een dwaze komedie worden en om moslims afkomstig uit een oorlogsgebied valt nu eenmaal maar weinig te lachen. Zigeuners zijn daarentegen prima geschikt: gekke mensen met woonwagens, rare kledij en schimmige handeltjes. À Bras Ouverts trekt elk vooroordeel uit de kast en is daarmee regelmatig op het beledigende af. Zijn zigeuners anno 2017 trouwens echt nog steeds zo'n spraakmakende subcultuur? Er wordt namelijk expliciet gesteld dat er nog geen achttienduizend in Frankrijk rondlopen, waarmee ze nog geen driehonderdste procent van de bevolking uitmaken. Of zijn ze door hun geringe aantal misschien simpelweg eenvoudiger belachelijk te maken dan andere bevolkingsgroepen?
