Filmtotaal Recensie
Regie: Guillaume Canet | Cast: Guillaume Cane (Guillaume Canet), Marion Cotillard (Marion Cotillard), Philippe Lefebvre (Philippe Lefebvre), Gilles Lellouche (Gilles Lellouche), Camille Rowe (Camille Rowe) e.a.| Speelduur: 123 minuten | Jaar: 2017
De vaak geopperde 'wijsheid' dat leeftijd slechts een gevoel is, heeft mij altijd tegen de borst gestuit. Leeftijd is door zijn perfecte meetbaarheid namelijk precies het tegenovergestelde van een gevoel. Mijn persoonlijke verklaring voor het ontstaan van deze dooddoener is de verwarring van leeftijd en leefstijl; door het bewustzijn van onze sterfelijkheid en de gemiddelde leeftijdsverwachting, zijn bepaalde maatschappelijke verwachtingen ontstaan van hoe het leven er op een bepaalde leeftijd moet uit zien. Echter, conventies zijn geen verplichtingen. Het benoemen van je 'gevoelsleeftijd' is aldus niet zozeer een verwerping van maatschappelijke ideeën over leeftijd, maar eerder een erkenning ervan. Dergelijke verdedigingen zijn misschien wel het beste bewijs van hoezeer de westerse maatschappij zich blindstaart op leeftijd. Het is als Rotten Tomatoes: waarom nog proberen iets met nuance te beschouwen als het ook kan worden gereduceerd tot een makkelijk behapbaar cijfer?
Onder acteurs liggen deze kwesties allemaal nog wat gevoeliger. Hun sterrenstatus (of marktwaarde, om maar even een onprettig woord te gebruiken) is vaak gebaseerd op hoe jong en aantrekkelijk ze zijn. Het is hen er aldus veel aan gelegen de ondergrenzen van hun leeftijd te verkennen. Dat verklaart mogelijk waarom ze vaak worden gecast voor personages die jonger zijn dan zijzelf maar zelden als oudere. Tenzij je Tom Cruise of Brad Pitt heet en tot dik in de vijftig dertigersrollen blijft spelen, heeft iedere acteur een beperkte mate van houdbaarheid. Iedereen wordt ouder en er staat altijd wel een jongere generatie in de startblokken die gretig is de oudere te verdringen.
