Filmtotaal Recensie

Regie: James Gray | Cast: Brad Pitt (Roy McBride), Liv Tyler (Eve McBride), Ruth Negga (Helen Lantos), Tommy Lee Jones (Clifford McBride), e.a. | Speelduur: 123 minuten | Jaar: 2019

Ad Astra lijkt op het eerste gezicht te breken met een trend die, synchroon met maatschappelijke ontwikkelingen, zich deze eeuw lijkt te manifesteren in sciencefictionfilms. Films zoals Elysium en Interstellar tonen ons een toekomstige wereld, waarin de mens het voor zichzelf verpest heeft en een rigoureuze verandering in levensstijl nodig is om de aarde en haar bewoners van de ondergang te redden. Ad Astra gaat een stapje verder. De vraag lijkt niet langer te zijn of de aarde gered kan worden, maar of dat wel de moeite waard is.

In Ad Astra gaat alles nog goed, misschien wel beter dan nu. We hebben ons permanent op de maan gevestigd en koloniseren Mars. We hebben mensen zelfs al tot de rand van ons zonnestelsel gestuurd, op zoek naar ruimte voor onszelf, maar ook op zoek naar ander leven. Dat laatste is de reden waarvoor de vader van majoor Roy McBride tientallen jaren geleden vertrok richting Neptunus. Als de aarde wordt opgeschrikt door mysterieuze en rampzalige energiegolven uit de buurt van de achtste planeet, wordt de nog immer in leven zijnde McBride senior aangewezen als vermoedelijke aanstichter. Wie beter dan McBride junior, die tot dat moment niet veel meer leek dan een veredelde ruimtebouwvakker, kan daarheen worden gestuurd om deze bedreiging een halt toe te roepen. Goedschiks of kwaadschiks.

Lees verder