Filmtotaal Recensie
Regie: Julius Avery | Cast: Jovan Adepo (Boyce), Wyatt Russell (Ford), Mathilde Ollivier (Chloe), Pilou Asbæk (Wafner), John Magaro (Tibbet), e.a.| Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2018
Dat Overlord geen gebruikelijke oorlogsfilm is, hebben de posters en trailers niet onder stoelen of banken geschoven. Vreemd is dat niet. 'Horrorpulp tijdens D-Day' is voor marketeers een te mooi verkoopargument om niet te benutten. Dat de film daarmee ontdaan wordt van zijn verrassing is spijtig, maar helaas niets nieuws. De befaamde genrewissel in From Dusk Till Dawn werd destijds eveneens breed geëtaleerd in de trailer. Gelukkig hebben films een langer leven dan hun initiële release en dus krijgen onvermoede kijkers bij het zien van die film na twintig jaar nog steeds halverwege een lekkere verrassing voorgeschoteld. Overlord zou hetzelfde effect kunnen hebben op mensen die hem over een paar jaar op basis van de niets weggevende titel (operatie Overlord was simpelweg de codenaam voor de geallieerde invasie in Normandië) streamen zonder de synopsis te lezen. Althans, dat zou hebben gekund als de film in zijn aanloop één cruciale fout had vermeden.
Overlord vangt aan als een traditionele oorlogsfilm, met een opzet die volop overeenkomsten vertoont met de tweede aflevering van de miniserie Band of Brothers. Ook hier volgen we een handvol Amerikaanse soldaten die aan de vooravond van D-Day achter de vijandelijke linies worden gedropt voor een missie die de infanterielanding op de Normandische stranden moet bespoedigen. Zoals gebruikelijk gaat daarbij van alles mis (neergestort vliegtuig, verloren materiaal, omgekomen soldaten) en zijn er wat botsende persoonlijkheden in het gezelschap. Er wordt zelfs een scherpschutter opgevoerd die pocht dat hij wel even de oorlog zal beëindigen door Adolf Hitler overhoop te schieten, zodat iedereen snel naar huis kan. Bijna exact zoals de scherpschutter in Saving Private Ryan zijn intenties verwoordde.
