Filmtotaal Recensie
Regie: Lucija Stojevic | Cast: Antonia "La Chana" Santiago Amador (als haarzelf) e.a. | Speelduur: 83 minuten | Jaar: 2016
La Chana is een simpele maar effectieve en mooie documentaire. De La Chana van de titel is een flamencodanseres, of zoals in de documentaire naar voren komt, dé flamencodanseres van de tweede helft van de twintigste eeuw. Een Catalaans zigeunermeisje dat zichzelf leerde dansen door naar de radio te luisteren en uitgroeide tot een internationaal icoon van de flamencodans. Regisseuse Lucija Stojevic vertelt via het verhaal van Antonia 'La Chana' Santiago Amador ook het verhaal van de flamenco zelf, in al diens furieuze, energieke glorie. Niet voor niets won La Chana vorig jaar op het IDFA (Internationaal Documentaire Filmfestival Amsterdam) de publieksprijs.
De documentaire heeft als kunstvorm veel mogelijkheden en functies. De essaydocumentaire kan bijvoorbeeld een fascinerende manier zijn om een onderwerp of persoon te onderzoeken. Raoul Peck deed dat meesterlijk in het onlangs in Nederland uitgekomen I Am Not Your Negro over schrijver James Baldwin en zijn visie op racisme in Amerika. La Chana is een ander soort documentaire: hierin staat het levensverhaal van één persoon centraal, die iets bijzonders heeft meegemaakt of gepresteerd.