Filmtotaal Recensie
Regie: Ernest R. Dickerson | Cast: Colin Salmon (Ostrik Fiel), Dani Dare (Ostrik Fiel), Lennie James (Chamon), Bronson Pinchot (Bob), Louis Gossett Jr. (Coco), Saycon Sengbloh (Nora), Alexander Karim (Bubu), Mustafa Shakir (Manchi), Melanie Liburd (Solema), La La Anthony (Micha), Isaach De Bankolé (Ernesto), Barbara Eve Harris (Vera) | Speelduur: 130 minuten | Jaar: 2017
Een viertal speelt op Curaçao een spelletje domino om vrouwenschoenen, terwijl de jonge Ostrik Fiel toekijkt. Langzaamaan leren we iedere speler kennen, hoe ze in het leven staan - en in zekere zin hoe ze een deel van de bevolking representeren - en waarom ze op hun specifieke manier het spel spelen. Alle vier spelers hebben echter ook iets te verbergen en gaandeweg ontrafelt zich een web van bedrog. Het is een mooie en simpele opzet met potentie voor allerlei diepere lagen. Toch komt het maar moeilijk tot uiting in Dubbelspel, gebaseerd op het gelijknamige boek van Frank Martinus Arion.
De film is opgesplitst in twee tijdlijnen: Ostrik Fiel die als nette Nederlandse zakenman terugkeert naar Curaçao en de jonge Ostrik die in flashbacks een toeschouwer is van het dominospel. Het is geen verkeerde opzet, het geeft zowel een moderne blik als een romantische herinnering van het eilandleven. Toch weten de twee verhaallijnen elkaar niet te verrijken, dankzij een omslachtig script dat slordig heen en weer springt tussen de jonge en oudere Ostrik. Het dominospel en middelpunt van de film wordt tevens slecht opgezet en langdurig ontweken met meanderende subverhaallijnen. Dubbelspel lijkt dan ook voor een lange tijd nergens echt heen te gaan.
