Fede heeft morbide obesitas en woont binnen vier muren. Als zijn schoonbroer Ramon op komt dagen met een camera, besluit Fede dat hij er ook een wil. Onderweg naar de winkel, ontmoet hij de eenzame tiener Paulo. Het drietal raakt bevriend en dat verandert hun levens.
Regie: Alejandro Guzmán Alvarez | Cast: Luca Ortega (Fede), Maurico Issac (Ramón), Joel Fgueroa (Paulo), Martha Claudia Moreno (Rosaura), e.a. | Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2015
Federico heeft een zwaar leven. In letterlijke zin, want de sympathieke, immer goedgeluimde man lijdt aan morbide obesitas. Zijn flinke omvang heeft zijn wereldje steeds kleiner gemaakt. Eigenlijk komt de man, die wat bijverdient met het maken van sieraden, zijn huis niet meer uit. 'Fede', zoals hij door zijn omgeving wordt genoemd, realiseert zich dat er een leven buiten zijn appartement is, maar moet het hebben van de verhalen van anderen en de foto's die zij hem laten zien. Als zijn zus en diens echtgenoot op een dag langskomen om de vakantiekiekjes te tonen, verandert er wat in het leven van Fede. Hij beseft dat hij nog een onontwikkeld fotorolletje in een doos onder het bed heeft liggen en besluit het te laten ontwikkelen.
De wereld is hard en dat geldt zeker wanneer het gaat om het oordeel over mensen met overgewicht. Dat Fede wat aan zijn gewicht moet doen, is echter niet de boodschap die de Mexicaanse cineast Alejandro Guzmán Alvarez met zijn speelfilmdebuut Walking Distance ons wil meegeven. Natuurlijk heeft de zwaarlijvige man te maken met afkeurende blikken. Fedes eigen zus heeft moeite haar walging te onderdrukken en zo zijn er nog vele anderen die met een boog om Fede heenlopen. Voor Guzmán Alvarez is het de mens die ertoe doet en de verlangens die hem drijven. Deze zorgen ervoor dat je rigoureuze beslissingen neemt en in het geval van Fede is dit het verlaten van zijn gevangenis en het hervinden van zijn passie om te fotograferen.
